چنين گفت فردوسى پاكزاد / ز افغان شه آريايى نژاد

چنين گفت فردوسى پاكزاد
ز افغان شه آريايى نژاد
{اندر ستایش سلطان محمود}

و اما چه گويم ز اين پادشاه
ز اين پادشاه و رئيس سپاه

ز اسلام محمود و اسفنديار
ز اسلام ايرانى اين دو يار

ز دو شهريار بزرگ وطن
به اين هر دو رزمنده پيلتن

ندانم چه سرى است در كارشان
چه سرى است در كار و افكارشان

گمان من اين بود كاين هر دو تا
كه اين هر دو مردان راه خدا

هرآنكس كه افغان و از آريا
مسلمان آن خطه آ

خودى ميشمارند و بس پر بها
بيارند بس احترامى به جا

همينطور آن رهبر مسلمين
بزرگ بزرگان دين مبين

بگويد به دنياكه اين دين او
كه اين دين اسلام و آيين او

بود برترين راه و دين خدا
ز اديان كاملترين خدا

خدايا چه هاكه نديديم ما
از اين بوستان گل نچيديم ما

حقوق مساوى مرد و زنت
عملكرد مردان رويين تنت

خدايا چرا پس ريا مى كنى
تو تبعيض بر آريا مى كنى

يكى آريايى برى روى سر
يكى را تو محكم زنى توى سر

چرا دين ايرانى اين دو تا
كند آريايى افغان جدا

همينطور اسلام اين رهبرى
شده خود بلايى و درد سرى

عجب اهل دينت دغل پيشه اند
بد أخلاق و بد فكر و انديشه اند

و حتى توى مكه در خانه ات
همان ها كه هستند همسايه ات

سر بندگانت بلا آورند
بلاهاى بى مبتلا آورند

مسلمان آواره اورشليم
ز آوارگان جديد و قديم

مسلمان افغان و از سوريه
ز مصر و ز سودان و از تركيه

مسلتان هند و مسلمان چين
همه پيروان تو روى زمين

براى در آوردن يك دلار
ز صبح تا غروب سخت مشغول كار

خدايا كجايى، چه ها ميكنى
چه كاريست با بنده ها ميكنى

تو گفتى كه هنگام حج و نماز
به يك شكل با تو به راز و نياز

كه هر جنس و هر رنگ و هر مليت
برند بهره يكسان ز انسانيت

فقط وقت و هنگام راز و نياز
به وقت دعا و به وقت نماز

به پيش تو يكسان و آزاده اند
و اوقات ديگر همه برده اند

خدايا بگو پس عدالت چه شد
اگر اين عدالت، خجالت چه شد

خدايا دگر حقه بازى بس است
تو ول كن مرا، بچه بازى بس است

تو بر دار دست از سر اين كچل
بجان آقا كرده اى من مچل