میدانم چگونه به آخر رسید
ولی چرا
میدانم با تو یا بی تو حرفی نیست
صدائی نیست درغرور شب
سکوت لانه کرده در ابرهای سیاه
که با باد از هم جدا میشوند
برای پوشیدن حاشیه های سرنوشت
برای جدال آخر با افق
تا انتخاب نقطه انحراف
این شب مصیبت نیست
این فریاد شجاعت نیست
میشود این شب را با مستی
آشتی داد
میشود شوق را با هستی
آشتی داد
نمیخواهم دگر فراموشی
چرا ترحم
چرا ترس از فصلی دیگر
—
یادت می آید
در کنج دیواری آجری
یک زمان گل سرخی روئید
سفری شروع شد
در تنهائی
بی تمامی
در دنیائی پر از حاشا
ولی یک دنیا
پر از مرگ
پر از ترس
پر از مستی قدرت
بانی عروج خورشید
برای عشقی کور
که روحش گم کرد و مرد
—
ابرها دوباره به هم پیوستند
سقفهای شیروانی زیر باران گریه میکنند
مینوشم هر قطره در هر لحظه
هر چکه این زندگی
برای تعبیر یک خواب
که این دنیا را در آن دیدم
اورنگ
Juin 2012
