یک زمانی نه چندان دور “اصلاح طلبان” نازنین برون و درون مرزی استدلال میکردند که تلاش آنان برای تحکیم “جمهوریت” نظام پربرکت مسلمین “اصلاح طلب” وغیره است که نرمک نرمک اصلاح شده و انشاءالله به دموکراسی یا به واژگان اختراعی خودشان “مردم سالاری دینی” منجر خواهد شد.
همین استادانی که اخیراً با گفتن اگر اصلاحات نشود انقلاب میشود ادا اطوار مرحوم بازرگان بازی خورده را در می آورند، تا چندی پیش از مزایای اصلاحات تدریجی، دموکراسی پذیری دین اسلام و قابلیت های قانون اساسی میگفتند و مینوشتند و تا میتوانستند حقایق عینی مانند اصل صد و ده قانون اساسی، انتخابات رسماً و علناً مهندسی شده و “حکم حکومتی” رهبر غیر منتخب مادام العمر با قدرت بی نهایت را که متضاد فرمایشاتشان است رفع و رجوع میفرمودند.
گرچه حرف از “اصلاح جامعه ” میزند و نه همکاران و نظام پربرکت مسلمین حاکم؛ با اینهمه آش آنقدر شور شده که صدای حاجی تدارکاتچی، پیامبر “اصلاح طلبان” تاریخ مصرف گذشتۀ از دایره قدرت و ثروت اخراج شده که اکنون تولب شده اند هم در آمده:
“… حاصل حذف و حصر نومیدی از اصلاح در جامعه است و نتیجه تداوم آن این که گروه گروه از جوانان و مردم رو به کسانی بیاورند که می‌گویند اسلام یا حداقل حکومت اسلامی نباشد.”
و این هنوز از نتایج سحر است.
تبریک
