نه اینکه فکر کنید که قبلاً ایرانزمین از مراحم اینچنین فرزندانی محروم بوده، نخیر، به تاریخ مراجعه فرمایید، این خصائص حمیده سابقه دارد.
اصلاً چرا راه دور برویم و سراغ امثال آسیابان مروی، سلمان پارسی، افشین و حاج ابراهیم کلانتر؛ یک نسخه از چرند و پرند شادروان علامه دهخدا (دخو) را گیر بیاورید یا چند برگ از نسیم شمال زنده یاد اشرف الدین قزوینی و عین اوضاع جاری را در آنزمان تماشا کنید.
تولب شدگان حزب خائن توده که اکنون نگران پایمال شدن حق مُسَلم مسلح شدن مسلمین ایرانی کُش و ایران ویران کُن به تسلیحات اتمی میباشند؛ پیشتر خواهان دادن نفت شمال به رفقای روس بودند.
کوشندگان حاکمیت دینی و هواداران شارلاتان علی شریعتی که ٣٤ سال سیه روزی به ایران هدیه کرده اند، اکنون درکنار دمغ شدگان جنبش رنگ سبز مغز پسته ای خندان رفسنجان خواهان بازگشت به “دوران طلایی امام” و تداوم نظام پربرکت با “اصلاحات” توسط همان حاکمان/خودشان میباشند.
دیگر از ایندست نازنینان که همه هم در دلنگرانی برای فلسطین عزیز از خود فلسطینیان آتششان تند تر است درون و برون ایران هستند.
خدا این نوع نوادگان کوروش را برای ایران حفظ کند.
تبریک
پ.ن. یک نگاهی هم به مدل ایراندوستی پسر کودتاچی خواهان بمب اتمی بیاندازید.
