من از مجاورت_ یک درخت می آیم
که روی پوست آن دست های ساده غربت
اثر گذاشته بود
به یادگار نوشتم خطی ز دلتنگی
شراب را بدهید، شتاب باید کرد
من از سیاحت ، در یک حماسه می آیم … سهراب سپهری
رهایی ، را اگر راهی ست
جز از راهی که روید زان گلی ، خاری ، گیاهی نیست
نه ، خواهر جان ! چه جای شوخی و شنگی ست ؟
غریبی، بی نصیبی ، مانده در راهی
پناه آورده سوی سایه ی سدری
ببنی ش ، پای تا سر درد و دلتنگی ست … مهدی اخوان ثالث
این چهره های دیروز ، این چشم های دیروز
این قلبهای پریشب در فردا ؟
کجا می روند این پاهای فردا در دیروز ؟
چه می کنند این واژه های پرسه با چشم و موی مشکی
در خیل واژه های با چشم های سبز و با گیسوان بور ؟
خیال و عشق ، شانه به شانه نفرت و دل کنار فلز چه می کنند
این خنده ها ، که انگار الان از پستو های دلتنگی آمده اند
و در خیابان می گردند ؟
چه می کنند این دلتنگی های خندان
میان خندان های دلتنگ ؟ … منوچهر آتشی
آیا جهان به وسعت دلتنگی ست ؟
از آن حصار سخت گذشتم ، اما حصار خاطره ها را
این حنظل همیشه به کامم ویران که می تواند ؟
اینک تو رفته ای و نمی دانم
آیا کدام هلهله ات شاد می کند
آیا کدام عاشق صادق، نام تو را شبانه
در کوچه های شب زده، فریاد می کند
من از حصار تیره گذشتم
دیدم ، سیماب صبحگاهی
از سر_ بلندترین کوهها فرو می ریخت : حمید مصدق
خداوندا ، ملال گریه دارم
ز دلتنگی ، خیال گریه دارم
به یاد لاله های رفته برباد
چنان داغم ، که حال گریه دارم : مهدی سهیلی
ای آمده با شعر ، ای رفته با گریه
ای خط دلتنگی ، از بغض تا گریه
با من صبورانه ، سر کردی و ساختی
اما چه بی حاصل ، دردامو نشناختی … : اردلان سرفراز
در این شهر به خون خفتن ، خوشا در چنگ شب مردن
ولی از مرگ شب گفتن ، چرا تن زنده و عاشق
کنار مرگ فرسودن ، چرا دلتنگ آزادی
گرفتار قفس بودن … : ایرج جنتی عطایی
بر آن سرم که سرم را ، ز جای برگیرم
چو جام شیشه ، بکوبم بر این شب_ سنگی
کجاست سینه ی پر آفتاب_ دیواری
که تا بر آن بنویسم ، خطی به دلتنگی
کلاف ابر ، در اندیشه ی گسستن بود
و آسمان خزان ، بی دریغ می بارید
به بام خانه ی ویرانه ای ، که در من بود : نادر نادرپور
دلتنگم از برون و ز خامو شي
جانم کشان ، زعشق ، درون_ خویش
آن التها ب_ خفته ، فروزا ن سا ز
آتش فکن مرا ، ز فسون_ خویش
دکتر منوچهر سعادت نوری
xxxxxxxxxxxx
