بوی دریا
مرطوب و خسته
در سحر با سایه عشق
گنگ و هراسان میرسد
چه شیدا
جیغ دریا
چرا مرغانش رفتند به آغوش باد
در ابری بنفش
که فریاد را برد به دشت
رنگ دریا
خاکستری یا آبی
بر رنگ آسمان یا همرنگ چشمانت
درد دریا
وقتی خود را به ساحل میزند
در غروب با امواج کف کرده از خشم
زیر نگاه دلسرد ماه
چند ردیف ترنم آشنا در گوش صدف
طنین راستی بیرحم
برای حمایت یک سراب
وهم پیروزی بیداری
وقتیکه که دگر رویائی نیست در خواب
دریا نوردان
برگیرید
این باد بی نام
بروید به زمین های بی نشان
آنجا که طبیعت برهنه میرقصد
و غم زیر آفتاب خوش است
دل میسوزد و لب میخندد
موج میچرخد و واژه میخروشد
بوی دریا با سایه عشق
گنگ و هراسان میرسد
اورنگ
Aout 2012
