حکومت ترکیه تا پیش از حرکت اعتراضی مردم گرمترین روابط را با رژیم بشار اسد داشت. جلسات پارلمانی مشترک با نمایندگان سوری برگزار میکرد، سیاستهای بشار اسد را تأئید میکرد و هیچ تمایلی هم به “توسعه دمکراسی و حقوق بشر” که امروز ریاکارانه از آن دم میزند، نشان نمیداد. اما بمحض شنیدن صدای انقلاب یک شبه پوست اندازی کرد و پا بمیدان گذاشت تا در واقع به قول “داود اوغلو” وزیر امور خارجه ترکیه انزوای عدم مشارکت در جنگ آمریکا باعراق را جبران کند و در تکمیل پروژۀ انحراف و به شکست کشاندن انقلاب سوریه به ایفای نقش فعال بپردازد.
صف آرایی ارتش ترکیه در نوار مرزی در کنار دیگراقدامات مداخله جویانه سیاسی هدفی جز به انحراف کشاندن مسیر مبارزات حق طلبانه مردم سوریه بر علیه استبداد حاکم در این کشور نداشته و ندارد.
