برای آذربایجانم

نفرین به آنان که بر ایران چادر سیاه می دوزند
نه این است سزاوار سرزمین شمس و شعر
نمی خواهم این همه مرگ و سیاهسالی
بس کن مرگ، بس کن.

سفره گسترده
میزبان، مرگ
میهمان، ما
از گلویت می رود پایین، مرگ؟
…
به خاک سوگند
نه این است سزاوار سرزمین شمس و شعر
نمی خواهم این همه مرگ و سیاهسالی
بس کن مرگ بس کن.