این روزها که ایران به برکت ندانم کاریهای ۳۴ سالۀ نظام نکبت مسلمین “اصلاح طلب” و غیره در سراشیب فاجعه دور برداشته و اتحاد مخالفان برای جایگزینی به قول علما اوجب واجبات است، کار و بار عده ای شده نبش قبر مصدق و شاه.
طرفه آنکه هم دکانداران مصدق و چپولان و هم شاه الهی ها در راسته ادامه دعوای مألوف بین خودشان، معبود مربوطه را قبول ندارند.
به عبارت دیگر؛ مصدق و میراث دار او شادوران بختیار، با اینکه فرصت و امکان انحلال آنرا داشتند، سلطنت را بهترین سیستم برای ایران تشخیص داده بودند.
رضا پهلوی هم بارها و بارها با تجلیل از شادروان مصدق دست دوستی بسوی همه ایرانیان از هر گرایشی منجمله مصدق دوستان و حتی دکانداران مصدقی و چپولان دراز کرده است.
ولیکن چون این مواضع مخل ادامۀ جنگ بی حاصل حیدری/نعمتی دکانداران مصدقی/ چپولان با شاه اللهی ها میشود، بنابراین، مصدق و رضا پهلوی غلط کرده اند.
فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر
سخن نو آر که نو را حلاوتی است دگر
تبریک
