گفتند که این عشق تو مانند جنون است
در سینه بجای جگرت کاسه خون است
گفتم که بدرگاه تو صد شکر الهی
کاین عشق بهر لحظه مرا رو به فزون است
******
گفتند که بود آنکه ترا غرقه به خون کرد؟
سرگشته و آواره صحرای جنون کرد
گفتم صنمی بود فسونکار که در شهر
با نیمه نگاهی همه را سحر و فسون کرد
******
گفتند که او گرچه فسونکار و بلا بود
در دست تو چون موم بهر شکل رضا بود
گفتم که ندیدید، ورای رخ آن ماه
زیرا به قفا بود قفا بود قفا بود …
******
گفتند از این عشق جنون زای تو فریاد
فریاد و فغان از تو و زاین عشق تو بیداد
گفتم که مرا موهبت و لطف الهی است
صد شکر از این موهبت و عشق خدا داد
******
گفتند چه دیدی تو از این ولوله قامت؟
افکنده دلت بر در او رحل اقامت
گفتم که نگویید خدا را که خلایق
ترسم بدر آیند، تماشای قیامت
******
گفتند چه دیدی تو از آن یار جگر خوار؟
گفتم که از این گفته دل یار میازار
گفتند که او دشمن جان است و دل آزار
گفتم که چنین دشمن جان باد مرا یار
******
گفتند چه شد باز ترا برد به سویش؟
جای قدمت مانده بهر جا سر کویش
گفتم که طواف سر کویش به سرم بود
واین گام خیال است که افتاده به کویش
******
گفتند ترا ترک کنم با دل و جانم
نام تو دگر بار نیارم به زبانم
دیدم که جهان بی تو نیا رزد که بمانم
گفتم، نتوانم، نتوانم، نتوانم
[ پایان قسمت دوم ]
محمود سراجی
م.س شاهد
