چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است .
پیام این ضرب المثل بدیهی است و نیاز به توضیح ندارد که زمانیکه خانه در خاموشی مطلق است، اهدای چراغ روشنگر به حتی مسجد کاری نتنها عبث، بل، از لحاظ باور دینی هم “حرام” است.
غرض از این چند سطر مربوط میشود به مخالفین تمرکز بر ابراز مخالفت و روشنگری مستمر در باره توحش روزانۀ وحوش علیه ایرانیان.
آقا جان؛ چشمت روز بد نبیند که اگر مثلاً بگویی وحوش سادیسمی در زندانهای نظام نکبت مسلمین “اصلاح طلب” و غیره، به مردان، زنان و کودکان ایرانی تجاوز جنسی میکنند، فی الفور ایراندوستانِ ماشاءالله سوپر بشر دوست ظاهر میشوند که دِکی؛ بد ترش تو ابوغریب و گوانتانامو و… است و اصلاً این توحش اختراع یانکی هاست.
آقا جان؛ قَسم به ریش دراز حبیب بن مظاهر، ریش بزی لنین و سبیل استالین، چراغی که به اوین، کهریزک، دیزل آباد و … رواست به گوانتانامو، ابو غریب، بگرام و . … حرام است ، حرام!
تبریک
