خدا بی “خیال” ترین مردهاست، به غرعان
که “خاطر” ندارد چه رفته، چه رود به ایران
خدا چشم ندارد، گوش هم نه، به غرعان
ندیده چه دید مادر ستار، نشنید این همه زاران
خدا ابروندارد، پیشانی ندارد، به غرعان
نه خم افتاد نه چینش ز غصه ی ما غمگساران
خدا دهان ندارد، لب هم ندارد، به غرعان
نکرد ناله از این درد، نزد ز رنج دوست هواران
خدا دست ندارد، سر نیز ندارد، به غرعان
نزد دست بر سر، نزد سر به اندوه داران
خدا پای ندارد، خدا پا ندارد، به غرعان
نرفت در خیابان و نایستاد برابر آدم خواران
خدا یک رگ هم ندارد، یک رگ هم ندارد، به غرعان
نکرد هیچ کاری، بهشتی را که بردند جهنم، این نابکاران
خدا نه جگر دارد، نه قلب به غرعان
نزد دم، نه از مهر و نه از مرگ هزاران
خدا دل ندارد ندارد ندارد، به غرعان
که گر سنگ هم بود می بارید تا حال باران
خدا پدرخوانده ی بی همه چیزهای دنیاست، به غرعان
که دنباله اش هفت تیر کش هاست قطاران
خدا مادر و خواهر ندارد، به غرعان
ولی ستار دارد، من و تو، به غرعان به غرعان به غرعان، به غرعان.
شاهد شعر:
به جایش خدا خایه دارد، خدا مایه دارد ،
به سایت کلمه، بسی مهربانتر ز مادر، هزار مردک دایه دارد
به قران، به قران، به قران، به قران
به قران، به قران، به قران، به قران.
تخلص شاعر : شیده نگار
8 نوامبر 2012
