نیروهای حافظ صلح سازمان ملل رو اورژانسی اعزام میکنند به مناطق جنگی، به محروم ترین نقاط دنیا، با اسلحه و همراه با صندوقهای رای. که برن وسط جنگ، وسط میدون مین، بین تیراندازی و موشک، توی اردوگاه های آواره های جنگی، صندوق رو بذارن زمین و با اسلحه بالای سرش وایسن که آسیب دیده ترین و بیچاره ترینِ مردمان، با فلاکت از زیر تیر و تفنگ، خودشون رو برسونن به این صندوقهای موقت، به این معجزه انسان مدرن، به این هسته آمال و آرزوها، و رای شون رو بندازن توش. بدون قهر کردن، بدون خشونت، و با امید به اینکه توی سرنوشتشون تاثیر هر چند کوچکی بذارن… و صندوق ها پلمب بشن و با هلیکوپتر بلند شن و سرنوشتشون رو به آسمون ببرن. و همه شون میدونن که شاید هیچ وقت اون چیزی که دوست دارن اتفاق نیفته… ولی اونها سهم تلاش خودشون رو توی صندوق انداختن
