ارادتی چندین ساله به آرش نراقی دارم و متانتش را مپسندم. اولین بار، حدودا هشت سال پیش او را حضوری ملاقات کردم. برنامه بزرگداشت دکتر

با دوستان هوادار مجاهدین خلق که صحبت میکنی‌ انگار برگشتی‌ به سی‌ چهل سال پیش؛ درست مانند چپ‌های اروپا! هنوز تمام هم و غمشان سرمایه

دیده ام حرکت زیبائی که در هفت سین امسال ماهی قرمز کوچولو بیگناه را نمیگذاریم چرا که او گناهی ندارد و نه در تاریخ اینچنین

مسعود بهنود را از سالهای قبل از انقلاب به یاد دارم. پدرم روزنامه آیندگان میخواند و گاه گداری که در مورد مقاله تازه او با

پس از‌، ده‌ها ایمیل از دوستان داشتم. چیزی که برای من جالب توجه بود، توافق اکثریت بر مساله جدایی دین از سیاست بدون توجه به

برای من که اهل سیاست نیستم، بحث جدایی دین از سیاست بیشتر به مانند یک مساله اخلاقی است. از تعدادی دوستان سیاستمدار میشنوم “جدایی دین

دانشجویی دانشکده فنی که بودم، دهه شصت شمسی‌، هفته‌ای دوبار میرفتم پیش آیت‌الله خوب و مهربانی که شاید خیلی‌ از شما او را بشناسید برای

با آنکه در دوران انقلاب سیزده چهارده سالی‌ بیشتر نداشتم، اسم Oriana Fallaci و Bernard Levy را شنیده بودم. حتی یکی‌ دو تا از کتابهایشان

دیشب با جمعی‌ از دوستان بیرون بودیم. وسط شام بین دوستی‌ ایرانی‌ و یونانی بحث بالا گرفت که کباب اصلا مال چه ولایتی است. دوست