چرا بمانم چرا تکرار با تو گویم من راه را رفته‌ام و عشق را بوییده ام و دیگر هیچ نمیخواهم و جزٔ آنچه با روح

عشق در چشم تو منزل دارد و تمام هستی‌ من چون عشق است و تمام قلبم از حس دیدن تو میگوید و من از حادثه

چراغها روشن و خاموش میشوند و چهار راهی که از یک سو مرا به تو میرساند و از همه سوی دیگر گم می کندم به

کسی که پنجره را گشود و پریدنت را ندید زندگی ندانست پرواز ندانست مگر به زیر پوستین شبی که ترا برد من به بالهای تو

به خاطر بسپار آسمان گسترده را و بخشش را وقتی که آبی رنگ میبازد نفس زنان به روی مژه گان خیست و نقطه ی یخ

در بهاری که منش خواب به سبزی دیدم برگ برگ از سر هر شاخه سلامی به زمین می افتاد راه ایمان انباشته از ادماکان خالی

‫ ‫ ‫ ‫چه گاه ‫به دست مهر ‫ می گشا یی به قدر پنجر ه ای روزن ‫ و چه گاه خواهد بود آنگاه

‫انبوه قلب ترا‫ باد ترانه میخواند‫ در ذهن پوک زمان‫ و قلب خیس تو در کوچه ها ی خلوت درد میگذرد ‫ ‫ هنوز پشت

‫به عبث می کوبم ‫در این خانه در آن کس نیست ‫که پیامی دهمش ‫ز پریشانی و لرزانی این دیده و دست ‫که عبث می

بر کسی ‫چیزی ‫حرفی ‫شعری ‫دل خود می بخشی ‫و بدان می ماند ‫که تقدس را پایانی نیست ‫ ‫عشق را این همه پاینده نباید

They burnt the morning on the pale green of wasted memories with the fire of Creed as God, the kind God with the dry dance

من از تو میپرسم ‫چگونه شب خانه ما را یافت ‫و بر روشنایی چشم های ما خندید ‫تو نگاهت را بر آسما ن غمزده میدوزی

‫به تو نگاه میکنم ‫از پس پنجره های مه آلود دوری ‫و می دانم ‫تو ‫از تنهایی خود ‫به جز من ‫با کسی سخن نخواهی

بامدادن که نسیم ‫بوی غمگین تو را می آرد ‫مرغکی با پر و بال خونین ‫از افق های غریب هستی میگذرد ‫خیره بر عمق فرو

بهاری که سبز بود   بارمصیبتی بر دوش ازکوچه باغهای  خاطرمان بگذشت  من و تو ماندیم و بی‌ حاصلی عشق وشاخ و برگهای عریان خاطر

Now on the edge of this last cliff As I stand submitted to the wind You open another door on me… Ah, you kinder than

At the time of dawn when the breeze brings along the sad smell of yours a bird with bloody feathers and wings passes through strange

At the time of dawn when the breeze brings along the sad smell of yours a bird with bloody feathers and wings passes through strange

I did not ask of Spring but you brought flowers with shadows of their leaves dancing in the wind as I smelt them in a

Staying awake in the strange horizon to catch the northern lights green and red as it rains on my soul I remain awake thirsty of

The end persists In few words Nothing matters anymore Desperation drags feet And I see you fading at a distance where The border of Fall

To the wind I look standing outside awaiting you impatiently awaiting you with dreamy eyes here behind all that is next to lost, I stand

Remember… You must remember the vast sky and forgiveness when the blue is fading in breathing distance of your wet eye lashes and the frozen

Fragile is the four walls Surrounding me Away from the cold That awaits me in anger I walk to the moon A pale face fallen

There is always a reason to travel For beyond everything you see today There is a tomorrow, a yesterday, a today and a forever