امشب ای شیرین ترین اجبار
چنان سخت
شرابی نقد می خواهم
که به مغز و تن و جان
شوم مست
همین دم
به یک ان

امشب با تو بودن،
ناچارم
و بی تو بودن ...

کو تحمل!

تو ای حاکم قهار
سلطان دل،
ای عشق جبار
تو آتش
و من
بی اختیار

تو امشب به قهر و غلبه
یا به ناز
تا کجا
تصرف می کنی

فکر، تباه،
تردید بر ملا

باز هم بی خیال
شادان
به چشم دیگران، خندان،

همه پرس و جو
چه زیرو رومی کنی

وجود
در
جستجو

تو باورم می کنی

بالاتر از اخلاق
فریاد میزنم
چه اقتضای طبیعت

اه که ای لطیف ترین،
لطف تو
همان قهر تو
همان درد تو

یاد تو
همان
سد راه

هر بار به چشم من، بهار
با نسیمی
تازه
جان بی قرار می کنی

بی تو امشب
تشنگی درمان ندارد
این آشفته دل
آرام ندارد
به خیال باغ سبزم من، که در ان
رقص کنان مست
جان و دل راضی
اما اسیر!

این چنین
هستی ام
خواهش،
یک جمله سرکش

اندرونم رها
سرگشته
ویران
از یک نگاه
بی خود ازخود

از من چه می خواهی

برتراز قهر، برتر از مهر
بی شک
محرم راز
و بی نیاز

تو دین
و تو آیین
من همه خواست،
تا حجاب برخاست

چه شور ی ست به پرواز

پس تو ای شیرین ترین اجبار
ان شراب ده
که همین دم، به یک ان
کند مست
بی پروا
که امشب چه دانیم ما ز فردا و
این ره به کجا!

هنگامه ۶ مرداد ۱۳۸۹