ای نقره ای کوچک ، غصه داری؟

بال زدن تو امروز چه بیچاره

- ای هوار... ، ای عشق

 خداحافظی

 و ناله

یک فریاد

 

از ته حلق و با تمام وجود

لبریز ، آواره

 

 آهنگ پرواز به

خط افق

دورترین موج دریا

 

لحظه پنهان ، این حس پایان

نرم

چند آه ، ابدی

لطیف و جاودانه

 

قلب مرغ نحیف

کوچک تر از کف دست من

 

به دستا نم نگاه کن

نگاه

 

ترک های بزرگ چه ناگهانی می شکنند

 

نگاه  کن

خرده خرده ، آرزوهای له شده

التماس سکوت در نگاه خاطره

 

به یک آن ، جهان در تو طی شده

 

*

می چکد افق , جوهری زرد وبنفش

رقص آتش

رنگ رهایی

حساب و کتاب حسرت ما

نارنجی دریا

کاسه فرو می کشد

حلقه

یکباره

 

کجاست وادی یاد ها

که ترس چپاول می کند

 

وای از تردید و دل پاره

 

 *

حال ، تو آرام گیر

گلوی نقره ای

آزاد و راحت

ترانه

 

دیوارها بلند و آراسته

 

چند اینه شکسته ؟

 

چشم ، بی جستجو

پیام ، تکراری

همه سر بسته

انگار پرواز

تلاش اجباری

 

اما خوابها ، چه رویایی

همه مهتابی

ذهن

آتشکده ای متروک

وه چه متعالی

 

مرغ بیچاره! تو آرزوهایت شفافند یکباره !؟

 

*

ما به کدامین آسمان

سوار بر بال و پر امید

و صبور با تو

 

به سکوتی دلخوش

 و باغی که دگر تر نیست ؟

 

هاله سپید ماه

نیستی

صدای آرامش دریا

کبود

 

رویای این ذهن مرموز

در پس رنگ ها

و افق ها

 

حیرتی جادویی

که شاید

دوباره در ابر ها پر زدیم

 

 شگفتی ها جرقه

 

*

این جسم کوچک ، ناپیدا

 و بی پرده

،کدام صحنه

 چه یاد کرد

به کجا سر کشید

 

از رعد و برق چه هراس ؟

 

هنگامه    ۳۱  آگوست ۲۰۱۰