سایت بالاترین [1] این روزها روزنه هایی از امید را دارد به چشم می بیند. نوشته [2] داور نبوی [3] به عقیده من می تواند آغاز تغییر باشد. داور نبوی در این نوشته کاربران حذف شده هجرت کرده را داده است و در کنار کاربران بالاترین را به تحمل عقیده تشویق کرده است. من هم تصمیم دارم به این پروسه کمک کنم. خیلی از مواردی که کاربران ناامیدانه از آنها به عنوان غیر دمکرات بودن بالاترین یاد می کنند نه تنها ذات یک سایت آزاد هست، بلکه اساسا با دمکراسی هیچ نوع تناقضی ندارند.

خیلی شنیده ایم که دمکراسی در عین ماهیت مثبت خود خالی از معایب نیست. اساسا دمکراسی در قبال یک جامعه مانند یک پنجره در برابر یک اتاق اثر می کند. وقتی یک پنجره باز می شود این فقط هوای آزاد و تمیز نیست که وارد می شود، گرچه محصول عمده همان هوای تمیز است. در کنار این فضا مقداری دود و گرد و غبار هم وارد می شود. یک رژیم دمکراتیک بنا بر ماهیت تغییر پذیر در سر راه پنجره طوری قرار می دهد اما به طور قطع به هیچ وجه از شر ناخالصی ها خلاص نمی شود. این روندی است که رژیم های دمکراتیک در طول تاریخ گذرانده اند. بنابراین پذیرش آثار بد دمکراسی گام اساسی در پذیرش دمکراسی است.

اساسا دمکراسی اتوپیا سازی را گرچه مورد توجه دارد، اما حاضر نیست اصول اساسی خود چون انواع آزادی ها را فدای آن کند. حکومت های کمونیستی که قصد رسیدن به یک آرمانشهر را دارند لزوما آزادی هایی چون بیان و عقیده را فدای رسیدن به آن مسیر می کنند چون اعتقاد دارند دگراندیشی ها و دگرباشی های خاصی را مانع رسیدن به مسیر خود می دانند. اما در یک حکومت مثل آمریکا این اتفاق نمی افتد. حکومت آمریکا برای مثال پذیرفته است که انسان ها ذاتا طمع ثروت دارند. در آمریکا تلاش برای ثروت مند شدن تا جایی که حقوق دیگران را آشکارانه ضایع ننماید نگاه داشته می شوند.

اینک میخواهم بر طبق این توضیحات مسئله ای را بیان کنم که نام آن را من "لابی گری" در بالاترین میدانم. مسئله این است که بعد از مدتی خیلی از افراد بالاترین با همه روابط خارج از بالاترین پیدا کرده و متوجه شده اند که با هم عقاید یا منافع مشابه دارد. خیلی هم واضح است که از هم و علایقشان دفاع می کنند. اینطور است که می بینیم وقتی یک لینک ضد مذهبی می آید یک عده که لابی مذهبی دارند شروع می کنند از آن حمایت کردن و پان ترک ها از لینک های خودشان حمایت می کنند و به همین ترتیب.

این مسئله از نظر من جز همان بخش نامناسب ولی لازم دمکراسی است. خصوصیت دمکراسی این است که نماینده نظرات افراد آن است. حکومت های دمکراتیک می کوشند بیشترین امکان را برای مشارکت عمومی فراهم کنند و مشارکت عمومی طبق تجربه در مشارکت فردی معنا نمی یابد زیرا به قول معروف یک دست صدا ندارد. این اساس خلق مفاهیمی چون جمهوریت، لیبرال دمکراسی، حزب، جامعه مدنی و مطبوعات است که امروز به عنوان اجزای غیر قابل تفکیک دمکراسی مشخص می گردند.

نکته مهم اینجاست که اگر نظر اکثریت یک جامعه از نظر فردی مناسب نباشد و آن را برای جامعه بد بداند آیا می تواند به خود این اجازه را بدهد که نظر خود را تحمیل بر جامعه بکند. تمام صحبت من این است که وقتی گروهی قدرت صف بندی و جناح بندی و نیز بخشی از کاربران را دارد باید بتواند لینک های مخالف خود را حذف کند.  این حق آنهاست نه موهبت سایر کاربران به آنها.

البته این بدان معنا نیست که نباید از اقدامات خلاف لابی ها در بالاترین جلوگیری کرد. مسئله قرض دادن آی دی ها یا هزار مسئله دیگر- که نمی گویم خودم از آن بری هستم- باید به مرو از بین برند. نباید بی قانونی به اسم دمکراسی و دمکراسی به اسم بی قانونی نقض شود. این قانون دمکراسی است و دمکزاسی یادگرفتنی است. بالاترینی مکان خوبی برای یادگرفتنی چیزی است که هنوز یاد نگرفته ایم.