دریافت آرنت از سیاست نه به مثابه وسیله ای برای ارضای ترجیحات فردی بود و
نه به عنوان راهی برای ادغامِ افراد حولِ درکی مشترک از خیر. به جای آن،
فهمِ وی از سیاست مبتنی بر ایده شهروندیِ فعالانه (
active citizenship)، به عبارت دیگر، مبتنی بر ارزش و اهمیتِ مداخله مدنی و هم اندیشیِ جمعی (
collective deliberation)
پیرامون همه موضوعات موثر بر جماعتِ سیاسی است. اگر یک سنت فکری وجود
داشته باشد که بتوان آرنت را با آن توصیف کرد، همان سنتِ کلاسیکِ
جمهوریخواهیِ مدنی (
civic republicanism) است که از
ارسطو نشأت گرفت و در نوشته های ماکیاولی، منتسکیو، جفرسون و توکویل تجسم
یافت. بر اساس این سنت، سیاست هنگامی تجلیِ معتبرِ خود را می یابد که
شهروندان در یک فضای عمومی (
public space) جمع شوند تا پیرامون موضوعاتِ مرتبط با علایق عمومی هم اندیشی و تصمیم گیری کنند.
>>>
