‎‎آيا موضع‎ ‎تندروها – که تريبون هاي مثل کيهان آنها را نمايندگي مي کنند - هم همين‎ ‎طور است؟‎ ‎‎‎
من معتقد نيستم که اين موضع احمدي نژاد موضع کيهان است. احمدي نژاد اصلا گوش به حرف کيهان نمي ‏دهد. کيهان حرف خودش را مي زند و مي‎ ‎داند که احمدي نژاد کاري به کارش ندارد. شما توجه کنيد که ‏برکنار کردن‎ ‎مصطفي پورمحمدي وزير کشور بسيار مساله دارد بود. کيهان خيلي خيلي از‏‎ ‎برکناري ‏پورمحمدي ناراحت شد چرا که وي از نزديک ترين دوستان حسين‎ ‎شريعتمداري به شمار مي رود. من ‏درجريان هستم که وقتي احمدي نژاد وزير‎ ‎کشورش را کنار گذاشت حسين شريعتمداري به هر دري زد و از ‏مقام رهبري تا‏‎ ‎پايين را لابي کرد اما موفق نشد. احمدي نژاد گفت نه! مي خواهم بگويم که‎ ‎درجمهوري ‏اسلامي جناح هايي هستند که از احمدي نژاد تندروترهستند وصد درصد‏‎ ‎احمدي نژاد ازلاريجاني تندرو تر ‏است. اما بين اينها ونيروهاي تندروشکاف‏‎ ‎عميقي وجود دارد. من گمان مي کنم که آن گروه هايي از اصول ‏گرايان که‎ ‎درقدرت هستند - نه آنهايي که درحاشيه هستند- به سرعت به يک نوع جريان عمل‎ ‎گرا تبديل مي ‏شوند که مي خواهند با دنيابسازند، نمي خواهند کشته شوند، نمي‎ ‎خواهند ثروت و زندگي شان را ازدست بدهند ‏و اندک اندک به مصالحه اي برسند. اين ته خط اين جريان است. البته آنجا نيرويي هم وجود داردکه مي خواهد ‏برود‎ ‎شهيد شود. اما آن نيرو احمدي نژاد ولاريجاني نيست. نيروهايي هستند که ما‏‎ ‎کمتر انها را مي بينيم ومي ‏شناسيم وخطرناک تر ازهمه کساني هستند که از‏‎ ‎آنها نام مي بريم. بنابراين مجلس هشتم با توجه به ويژگي هاي ‏ياد شده درجهت‎ ‎سازي وتنش زاديي وعادي سازي پيش خواهد رفت. ‏

‎‎علي‎ ‎لاريجاني‎ ‎سال گذشته شوراي امنيت‎ ‎ملي را دلخوري ترک کرد‏‎ ‎و هيچ گاه هم از ‏برخورداحمدي‎ ‎نژاد با خودش راضي نبوده‏‎ ‎است. حضور او به عنوان‎ ‎رييس مجلس چه تاثيري‎ ‎روي رابطه ‏اش با دولت‎ ‎خواهد گذاشت؟ آيا مجلس‎ ‎منتقد دولت خواهد بود؟‎ ‎
بستگي به موارد دارد. فکر مي کنم مواضعي که گرفته مي شود‏‎ ‎به موارد مربوط مي شود نه به کليت. فکر مي ‏کنم لاريجاني نمي تواند به‏‎ ‎عنوان رييس مجلس تاثيري روي پرونده هسته اي داشته باشد. او هيچگاه به‎ ‎عنوان ‏رييس مجلس جلوي دولت درخصوص مساله هسته اي نخواهد ايستاد چون موضع‎ ‎احمدي نژاد درخصوص ‏پرونده هسته اي موضع آقاي خامنه اي است و تنها موضع يک‎ ‎فرد به شمار نمي آيد. اما اگرنه موضوع ‏پرونده هسته اي، ولي بر روي موضوع‏‎ ‎اقتصادي فشار زيادي خواهند آورد. اين مجلس احمدي نژاد را در ‏تنگاي زيادي‎ ‎در رابطه با تصويب قرار خواهد داد وبه نظر مي رسد ترتيبات جدي تري دررابطه‏‎ ‎با هزينه ‏کردن درآمدهاي نفتي اتخاذ کند وتا جايي که بتواند نخواهد گذاشت‏‎ ‎دولت به همين سادگي پول هاي به دست ‏آمده را خرج کند. لاريجاني اين کار را‎ ‎مي تواند بکند درحالي که حداد قادر به انجام اين کار نبود. جايي که ‏فکر مي‎ ‎کنم بين دولت ومجلس شکاف ايجاد خواهد شد مساپل اقتصادي خواهد بود واينکه‎ ‎چگونه بايد مساپل ‏اقتصادي را پيش برد. لاريجاني در مقام رياست مجلس تلاش‎ ‎نخواهد کرد که در افواه عمومي با احمدي نژاد ‏برسر مساله هسته اي درگير شود‎ ‎واگر بخواهد واقعا تاثيري بگذارد تلاش خواهد کرد با انتقال مواضعش به ‏آيت‎ ‎الله خامنه اي تغييرات مورد نظر خود را دنبال کند. او شايد بتواند به آقاي‎ ‎خامنه اي بقبولاند که بالاخره ‏بايد جايي مصالحه کرد. اگر چه فکر نمي کنم‏‎ ‎رهبران طراز اول جمهوري اسلامي بخواهند به صورت آشکار ‏سر مساله هسته اي با‏‎ ‎احمدي نژاد يک برخورد قاطع کنند. ‏

‎‎برخي معتقدند‏‎ ‎که حضور لاريجاني در‏‎ ‎مجلس - و با خارج شدن حداد‎ ‎عادل از هيات رييسه‎ - ‎ارتباط تنگاتنگي با‏‎ ‎ترکيب کانديداهاي رياست‎ ‎جمهوري سال آينده دارد. به اين ترتيب که حدادعادل‎ ‎به صف ‏کانديداها خواهد‎ ‎پيوست و لاريجاني با‏‎ ‎ايجاديک فضاي انتقاد‏‎ ‎آميز در حوزه اقتصادي‎ -‎به عنوان پاشنه آشيل‎ ‎دولت - عملا کاري خواهد‏‎ ‎کرد که وقتي مردم پاي‎ ‎صندوق هاي راي بروند، ديگر احمدي نژاد را به‏‎ ‎عنوان ‏منجي اقتصادي‎ ‎درنظر نخواهند آورد. اين تحليل چقدر به واقعيت‎ ‎نزديک است؟‎ ‎
آمريکايي ها وغرب منافع خود را دنبال مي کنند و زياد روي‎ ‎فرد تکيه نمي کنند. اگر احمدي نژاد فردا غني ‏سازي را متوقف کند و امتيازي‎ ‎را که آمريکايي ها مي خواهند به آنها بدهد اسراييلي ها هم فکر خواهند کرد‏‎ ‎که او دموکرات خواهد بود. آمريکا دنبال امتيازي است که هر کسي به او بدهد‏‎ ‎آدم خوبي است. فرق نمي کند ‏اين آدم خامنه اي باشد، رفسنجاني، خاتمي يا‎ ‎احمدي نژاد باشد. نکته ديگراينکه مساله ايران وآمريکا مساله ‏احمدي نژاد‏‎ ‎وحداد ولاريجاني نيست. اين مساله آقاي خامنه اي است و او هم قرارنيست در‎ ‎آينده عوض شود و ‏تا وقتي که ايشان است وي بايد تصميم نهايي را بگيرد. تفاوت اين افراد با يکديگر اين است که هر کدامشان ‏نفوذ متفاوتي روي خامنه‏‎ ‎اي دارند. اينکه حداد عادل نفوذ بيشتري دارد نسبت به احمدي نژاد يا‎ ‎لاريجاني ‏دررهبري؟ واقعا نمي دانم. به نظرم آيت الله خامنه اي تاکيد زيادي‎ ‎روي حدادعادل نخواهد کرد چرا که وي ‏کسي نيست. حداد آدم خوبي است ولي پايه‎ ‎قدرت ندارد. احمدي نژاد سپاه وبسيج را دارد اما حداد تنهاست. تنها ‏قدرت‎ ‎حداد رابطه رابطه سببي او با آيت الله خامنه اي است. بنابراين فکر کردن‎ ‎درمورد حداد به عنوان رييس ‏جمهوري بعدي بعيد به نظر مي رسد. اگر قراراست‎ ‎از احمدي نژاد دور بشويم، به سوي قاليباف خواهيم رفت. ‏فراموش نکنيم که‎ ‎متحد لاريجاني در انتخابات قبلي نه حداد بلکه قاليباف بود. من معتقدم که‎ ‎قاليباف بيش از ‏حداد، لاريجاني وحتي احمدي نژاد رومي آيد. قاليباف از هم‎ ‎اکنون هم کار خود را شروع کرده است. به نحوي ‏که داپم به قم سفرمي کند و با‏‎ ‎مراجع ديدار مي کند وتلاش مي کند به اصلاح طلبان هم نزديک بشود. بنابراين‎ ‎تلاش مي کند با نيروي وسيعي از عملگراها تا اصلاح طلبان وارد ميداني شود‏‎ ‎که ما آنها را نيروهاي اصول ‏گراي تندرومي ناميم. برخي درون اين جعبه احمدي‎ ‎نژاد را هم قرار مي دهند. درآينده اگر کسي بخواهد ‏احمدي نژاد را از دور‏‎ ‎بيرون کند نه حداد بلکه قاليباف خواهد بود. به نظرم احتمال اينکه‎ ‎سرقاليباف توافق ‏شود بسيارزياد خواهد بود. ‏

‎‎به نظرمي‎ ‎رسد احمدي نژاد با تعويض‎ ‎وزير کشور وبرخي استاندارها‏‎ ‎عملا خيز بلندي براي‎ ‎دور ‏دوم رياست جمهوري‎ ‎خود برداشته است. اين‎ ‎تغييرات از آنجا اهميت‎ ‎پيدا مي کند که به اين‎ ‎ضرب المثل ‏معروف در ميان‎ ‎نهادهاي نظام توجه کنيم‎ ‎که هر کسي بر وزارت کشور‏‎ ‎استيلاي کامل داشته‏‎ ‎باشد، نام ‏کانديداي‎ ‎خود را ازدرون صندوق‎ ‎بيرون خواهد کشيد. با‎ ‎توجه به اينکه محافظه‎ ‎کاران عملا نمي خواهند‏‎ ‎مانند ‏سال ۷۶ غافلگير‎ ‎شوند وبا درنظر گرفتن‎ ‎تحرکات يادشده، بيراه‎ ‎نيست که بگوييم همه چيز‎ ‎براي حضور ‏موفقيت آميز‎ ‎احمدي نژاد درحال مهيا‎ ‎شدن است. شما چه ارزشي‎ ‎براي اين تحليل قاپل‎ ‎هستيد؟‎

اين تحليل درست است. به اين معنا که پورمحمدي درتحليل‎ ‎نهايي آدم احمدي نژاد نبود. او گوش به حرف هاي ‏احمدي نژاد نمي داد. مطابق‎ ‎اطلاعاتي که دارم وي انسان بسيارباهوش ومستقلي است. او خود را کمتر از‎ ‎احمدي نژاد نمي دانست وحتي درمقابل خيلي اقداماتي که احمدي نژاد مي خواست‏‎ ‎انجام دهد نه تنها ‏مقاومت بلکه با وي رقابت مي کرد. اين باعث دردسر بين‎ ‎رابطه وزير و رييس جمهوري شد. به همين ‏خاطرمجبور شد پورمحمدي را کنار‏‎ ‎بگذارد. با کنار گذاشتن وي نيروي عظيمي ازاصول گرايان مثل کيهان را ‏برعليه‎ ‎خودش کرد. اما ماندن پورمحمدي هم نمي توانست براي کارهايي که مي خواهد‏‎ ‎بکند به وي کمکي ‏کند. بنابراين افرادي را به کار خواهدبست که با نظر وي‎ ‎کار کنند. امسال احمدي نژاد پول هم به اندازه کافي ‏دارد وسال ديگر هم‎ ‎خواهد داشت. ماشاالله نفت بيش از بشکه اي ۱۲۰ دلار است وتا دلتان بخواهيد‎ ‎پول در ‏دست وبال آقايان است. اين است که من اعتقاد ندارم به اين سادگي‎ ‎بشود احمدي نژاد را از دور دوم رياست ‏جمهوري کنار گذاشت. کساني که براي‎ ‎دور دوم براي رياست جمهوري وارد مي شود همواره يک امتياز ‏خاص دارند چون از‎ ‎اهرم هاي مالي موجود خود استفاده مي کنند. در تاريخ بعد ازانقلاب همه رييس‎ ‎جمهور ‏ها دو دور در قدرت بوده اند. فکر نبايد کرد که به اين سادگي ماجرا‏‎ ‎تمام شده است. اما يک دعوا بين احمدي ‏نژاد وقاليباف خواهد بود. انتخابات‎ ‎بعدي بسيار جنجالي ودعوايي خواهد بود. درمقابل احمدي نژاد تنها کسي ‏که مي‎ ‎تواند عرض اندام کند قاليباف است. ‏

‎‎شما ماه فوريه‎ ‎به ايران رفتيد. آيا‎ ‎با آقاي احمدي نژاد ملاقات‏‎ ‎کرديد؟‎

دراين مورد نمي خواهم صحبت کنم. ‏

‎‎بسيارخوب... به نظر شما چه چيزي در‏‎ ‎نظام سياسي فعلي ايران‎ ‎درخارج از کشور ديده‎ ‎نمي شود؟‏‎ ‎‎

چيزهايي در اردوگاه محافظه کاران وجود دارد که درخارج آن‏‎ ‎ديده نمي شود. درون ايران احساس من اين بود ‏که يک فاصله عميقي بين مردم و‎ ‎بنياداجتماعي کشور ونظام سياسي شکل گرفته وهر روز درحال عميق تر ‏شدن است. به نحوي که يک نيروي جوان با انتظارات بالا دربرابر يک نظام سياسي از‏‎ ‎کارافتاده ودمده که ‏نمي تواند جوابگوي آن نيازها وخواست ها باشد شکل گرفته‎ ‎است. ديگر ديدم که اين جناح بازي سياسي در ‏ايران درحال ازبين رفتن است‎ ‎وهيچ ارزشي بين مردم ندارد. بنابراين وقتي مي گويند طرف محافظه کار فلان‎ ‎نوع است يا اصلاح طلب فلان نوع، تقسيم بندي هايي است که بين نيروهاي سياسي‎ ‎مطرح است درحالي که ‏مردم ايران اساسا اين چنين تقسيم نشده اند. بنابراين‎ ‎اين نيروهاي سياسي جامعه که قراربود بنياد اجتماعي را ‏در خودشان ذوب کنند‎ ‎خود در اين بنياد اجتماعي ذوب مي شوند. دليلش هم اين است که جناح بازي‎ ‎مشروعيتش را درميان مردم از دست مي دهد. مردم بيشتر پروژه اي وملي به‏‎ ‎مساپل خودشان نگاه مي کنند. ‏ملي نه به معناي ناسيوناليستي بلکه به معناي‎ ‎تمام ملتي وکلي. در آينده نزديک جناح ها از بين خواهند رفت ‏ويک جريان جديد‎ ‎سياسي در ايران شکل خواهد گرفت که اين شکل جديد مي تواند در قالب اپتلاف‏‎ ‎هاي وسيع ‏کشوري باشد وبراساس يک سري پروژه هاي ملي همراه با احزاب جديد‎ ‎باشد. اين واقعيت است. کاري که ‏مثلا آقاي قاليباف مي کند از اين جنس است. به اين معنا که مي رود مي گويد من اصول گراي فلان وبهمان ‏نيستم، اصلاح طلب‎ ‎هم نيستم وبه نوعي مي خواهد خود را فراتر ازجناح هاي سياسي معرفي کند. اين‎ ‎حرکت ‏درايران هر چه بيشتر درحال جا افتادن است. ديگر آنکه دولت احمدي نژاد‏‎ ‎بيش ازآنچه در خارج کشور ديده ‏مي شود آماده رابطه با آمريکاست. ولي نمي‎ ‎داند بايد چه کار کند. متاسفانه نيرويي که بتواند براي آنها هم از ‏لحاظ‎ ‎تاکتيکي وهم از لحاظ استراتژيکي اين موضوع را فرموله کند وجود ندارد. به‎ ‎همين دليل قروقاطي مي ‏شود. از نظر استراتژيک احمدي نژاد پذيرفته که بايد‎ ‎رابطه با آمريکا برقرارشود اما به لحاظ تاکتيکي نمي ‏داند اين کار را بايد‎ ‎چگونه انجام دهد. اين را در خارج از کشور نمي بينند. درخارج از کشور اين‎ ‎را مي بينند ‏که احمدي نژاد در حال افزايش تنش با آمريکاست درحالي که احمدي‎ ‎نژاد تنش با آمريکا را نمي خواسته زياد ‏کند اما چون تنش با اسراييل ايجاد‎ ‎کرده انعکاس آن در رابطه با ايران وآمريکا تاثيرگذاشته است. ديگر اينکه‎ ‎اعتقاد دارم درايران دعواي ايدپولوژيک در حال از بين رفتن است. اسلام‎ ‎گرايي به معناي به عنوان يک ‏جريان فکري سياسي - نه جريان فکري مذهبي- در‏‎ ‎حال اضمحلال است ونقش خود را به يک جريان ‏فراايدپولوژي مي دهد ويک جريان‎ ‎عملگرايي درون آن شکل مي گيرد. متاسفانه حکومت نمي داند يک سري ‏قفل هايي‎ ‎را که درون خود دارد چطور باز کند. آنها نمي دانند قف مذهب وسياست را‎ ‎چگونه حل کنند. مشکل ‏انتخابات آزاد است که حلش بسيار دشوار خواهد بود. ‏

‎‎از پروژه‎ ‎هاي ملي نام برديد. چنين‎ ‎پروژه هايي چه ويژگي‎ ‎هايي دارند؟‏‎

اين پروژه ها مشکلات عمده کشورهستند که راه حل فرجناحي‎ ‎دارند. يکي ازاين پروژه ها اقتصاد وعدالت ‏اجتماعي است. ايراني ها دوست‏‎ ‎خواهند داشت کسي سرکاربيايد که اين موضوع را برنامه اصلي خود کند. ‏دوم حل‎ ‎مشکل رابطه ايران وآمريکاست. بسياري اعتقاد دارند که تا رابطه ايران‎ ‎وآمريکا حل نشود نمي توان ‏پروژه حل مساپل اقتصادي وگسترش عدالت اجتماعي را‏‎ ‎جامه عمل پوشاند. براي اينکه آمريکايي ها نمي ‏گذارند. سوم موضوع انتخابات‎ ‎آزاد است. انتخابات آزاد به عنوان يک پروژه ملي ونه يک پروژه جناحي - که‏‎ ‎هرجناحي ديگري را متهم کند. دراين مسير جريان هايي وجود دارند که به فکر‏‎ ‎تغيير دادن قانون انتخابات ‏هستند. اين سه خواست- پروژه ملي، رابطه‎ ‎تنگاتنگي بايکديگر دارند ودر آينده عمده خواهند شد: آقتصاد با ‏عدالت، رابطه با آمريکا و انتخابات آزاد. هر کسي که اين سه پروژه را با محوريت‎ ‎اقتصاد برنامه خود کند ‏آينده انتخابات را به نفع خود رقم خواهد زد. ‏

‎‎اشاره کرديد‎ ‎آقاي احمدي نژاد نمي‎ ‎داند که براي برقراري‎ ‎رابطه با آمريکا چه کند. وقتي شما ايران ‏بوديد‎ ‎هيچ راهکاري به مسوولين‎ ‎اراپه نکرديد؟‎ ‎

چرا. متاسفانه اين دولت نيست که درتحليل نهايي تصميم مي‎ ‎گيرد که در رابطه با آمريکا بايد چه کار کرد. ‏واقعا مشکل آمريکا وايران‎ ‎مشکل سياسي وديپلماتيک نيست. بلکه مشکلي است که پيامدهايش وراي اين رابطه‎ ‎مي رود. هم براي جريان هاي داخلي کشور هم براي روابط ايران با نيروهاي‎ ‎اسلامي خارج از مرزهاي ‏خودش و هم رابطه ايران با بقيه کشورها درمنطقه. يکي‎ ‎از معضلاتي اين رابطه همين است که پيامدهايي در ‏داخل ايران، منطقه وآمريکا‎ ‎خواهد داشت. اين رابطه هم دوست دارد و هم دشمن، هم در ايران وهم درمنطقه. ‏اين است که جريان را خيلي پيچيده کرده است. سواي اين پيچيدگي نيروهاي‎ ‎مختلفي در ايران سر اين رابطه ‏ادعا دارند. يک عده مي گويد ما بايد اين‎ ‎رابطه را کنترل کنيم عده ديگري مي گويند ما بايد اين کارا انجام ‏بدهيم. اما به نظرم درايران اندک اندک به اين نتيجه مي رسند که پروژه رابطه با‏‎ ‎آمريکا يک پروژه جناحي ‏نيست بله پروژه اي ملي است و اين رابطه را بايد‎ ‎درچارچوب منافع ملي کشور ديد نه منافع جناحي. اگر اين ‏اتفاق بيافتد مي شود‏‎ ‎اميدوار بود که به يک تفکر منسجم تري دررابطه با آمريکا رسيد. بنابراين فکر مي کنم ‏مشکل دولت احمدي نژاد اين است که به اين رابطه به‎ ‎صورت جناحي نگاه مي کند. ثانياجناح هاي ديگرادعا ‏دارند وازطرف ديگر همه‎ ‎اين جناح ها با همه دعواهايي که با هم دارند کاره اي نيستند و باز هم يکي‎ ‎آن بالا ‏است که کنترل قضيه را دراختيار دارد و اين جناح ها بي خودي سر‏‎ ‎همديگر داد وفرياد مي زنند. به همين ‏دليل هم فکر مي کنم اين جريان مساله اش‎ ‎فقط احمدي نژاد نيست. چرا که خاتمي و رفسنجاني هم نتوانستند ‏گره اين ماجرا‎ ‎را بگشايند. اما يک اتفاقي در ايران درحال رخ دادن است که درک موجود نسبت‎ ‎به ماجرا را ‏تغيير مي دهد. آقاي خامنه اي مصاحبه اي کردند چند ماه پيش‎ ‎دريزد وگفتند که ما نمي توانيم که براي هميشه ‏با آمريکا دشمن باشيم اما‎ ‎موقعش الان نيست. بنابراين سررابطه با آمريکا حکومت ازجريان ايدپولوزيک‎ ‎بيرون رفته و وارد يک جريان عملگرايي شده است و صحبت سر اين نيست که بايد‎ ‎رابطه با آمريکا را ‏درست کرد يا نه بلکه صحبت اين است که چه موقع وچگونه‎ ‎بايد اين کار را انجام داد. رييس جمهوري بعدي ‏شانس بيشتري دارد که اين‎ ‎رابطه را به جايي برساند و روي آن کار کند. ‏

‎‎تا انتخابات‎ ‎بعدي آمريکا شش ماهي‎ ‎باقي مانده است. طي هفته‏‎ ‎هاي گذشته مطالب زيادي‎ ‎درخصوص تمايل دستگاه‎ ‎بوش براي يک حمله نظامي‎ -‎حتي محدود - به ايران‎ ‎مطرح شده است. تحليل‎ ‎محافظه کاران اين است‎ ‎که چنين حمله اي دست‏‎ ‎دولت بعدي آمريکا را‎ ‎براي گفت وگو با ايران‎ ‎خواهد بست و ‏يا اينکه‎ ‎ايران را درموقعيتي‎ ‎قرار خواهد داد که به‎ ‎هر خواست آمريکا تن بدهد... با‎ ‎هر تحليلي که وارد اين‎ ‎موضوع شويم، حمله به‎ ‎ايران در هر مقياس ومقداري‎ ‎عملا ممکن است به يک‎ ‎نوع واپس گرايي و بازگشت‏‎ ‎به نوعي انقلابي گري‎ ‎وآرمان گرايي سالهاي‎ ‎دهه اول انقلاب منجر‎ ‎شود و تغييرات به وجود‎ ‎آمده را معکوس ‏کند. به‎ ‎نظر شما آيا با توجه‎ ‎به مشاهداتي که درواشنگتن‏‎ ‎داريد چنين اظهار نظراتي‎ ‎تنها براي ترساندن مقامات‏‎ ‎تهران است يا آنکه توجيه‎ ‎قدرتمندي براي آن وجود‏‎ ‎دارد که هر روز براحتمال‎ ‎چنين اقدامي مي افزايد؟‎ ‎‎

همه مشکل ايران وآمريکا مربوط به هفت هشت ماه آينده است. من معتقدم شش ماه آينده بسيارنگران کننده ‏است. اين شش-هفت ماه، زمان سياستگذاري نخواهد بود بلکه ماههاي اتفاقات خواهد بود. يعني به جاي‎ ‎اينکه ‏سياست تعيين کند چه اتفاقي در رابطه ايران وامريکا پيش خواهد آمد، اين حوادث برنامه ريزي شده خواهد ‏بود. به همين دولت ايران هم خيلي نگران‏‎ ‎است که حادثه اي رخ دهد که هيچ کنترلي بر روي آن ندارد به ‏وجود بيايد و آن‎ ‎باعث يک حرکت نظامي ازسوي آمريکا شود. از طرف ديگر نيروهاي زيادي درکشور‏‎ ‎هستند که مراقب اوضاع هستند. فکر مي کنم هر کسي که نسبت به جريان اين‎ ‎حادثه بي توجه باشد. ‏

‎‎وقتي چند‏‎ ‎ماه قبل به ايران رفتيد‎ ‎نگران اينکه مشکلي برايتان‎ ‎به وجودبيايد نبوديد؟‎

من همين جوري براي خودم به ايران نرفته بودم. من با‎ ‎برنامه مفصل تري رفته بودم و از طرف ايران ‏اقدامات لازم براي اينکه من‎ ‎سالم بروم وبرگردم انجام شده بود. اين طور نبود که يک بليط بخرم و راهي‎ ‎تهران شوم. از وقتي که وارد فرودگاه شدم تا وقتي که خارج شدم يک لحظه هم‎ ‎با مشکل مواجه نشدم - نه ‏دولتي و نه غيردولتي. ولي ايران هم کشور حوادث است. اما خوشبختانه هيچ اتفاقي براي من نيفتاد و همه ‏حرف هايي را هم که روزنامه‏‎ ‎کيهان و سايت الف برعليه من زدند وقتي بود که من‏‎ ‎از ايران خارج شده بودم. ‏قبل از آن هيچ اتفاق خاصي نيفتاد. هرجا که رفتم با پشتيباني شديد مردم‎ ‎مواجه شدم. درمحل خودم در تالش ‏بيش از ۲۰۰۰ نفر از من استقبال کردند. در‎ ‎تهران هم ملاقات هايي که کردم بسيار اميدوارکننده بود و با ‏انرژي بيشتري‎ ‎برگشتم براي کار کردن روي اين رابطه. به نظرم حرکت مهم وخوبي بود و در آن‏‎ ‎چارچوب تلاش مي کنم اين رابطه را درجهت عادي کردن پيش ببريم و درک درستتري‎ ‎در دو طرف به وجود ‏بياوريم. فکر مي کنم در ماموريتي که خودم براي خودم‏‎ ‎تعريف کرده ام - وکسي برايم تعريف نکرده - تا ‏حدود زيادي موفق بودم. ‏

‎‎گفتيد يک‎ ‎سري اتفاق افتاد که نمي‎ ‎خواهيد بگوييد. حالا‎ ‎نمي خواهيد يک خبر بدهيد‎ ‎در آخر اين ‏مصاحبه؟‎ ‎
اگر اين چند ماه را سالم سرکنيم دررابطه ايران‎ ‎وآمريکا در دولت بعدي حتما يک خبرخوش خواهيم داشت. به ‏نظر مي رسد جامعه‏‎ ‎سياسي انقلابي ايران اندک اندک خسته مي شود. نيروهاي رده اول حکومتي اندک‏‎ ‎اندک ‏از يک جريان سي ساله اي که در دور و تسلسل قرار گرفته خسته شده اند و‎ ‎فکر مي کنند بايد اين دور شکسته ‏بشود و جامعه به جلو برود و من مطمپنم اگر‎ ‎بشود تغييري در رابطه بين ايران وآمريکا ايجادکرد حتما ‏تاثيرش روي‎ ‎انتخابات ويک جريان اقتصادي سالم تر درايران مثبت تر خواهد بود و يشتر جلو‎ ‎خواهيم رفت. ‏من خيلي خوشبين هستم به خصوص به دليل حضور نيروي جوان باهوش‏‎ ‎مدرن وتحصيل کرده و مطلع ‏وجهاني ايران. نيرويي که ديگر نمي شود آن را‏‎ ‎برگرداند به بطري سحر آميز. اين غول از بطري به بيرون ‏آمده ونمي توان آن‏‎ ‎را کنترل کرد. ولي تقريبا اين احساس را دارم اين نيرو را نمي توان به عقب برد. هر‎ ‎اتقاقي در ايران بيافتد به سمت جلو خواهد بود.