ساعد مراغه ای از نخست وزیران عهد پهلوی نقل کرده است:

زمانی که نایب کنسول شدم با خوشحالی پیش زنم آمدم واین خبر داغ را اطلاع سرکار خانم رساندم

اما وی بابی اعتنائی تمام سری جنباند و گفت: "خاک بر سرت کنم فلانی کنسول است تو نایب کنسولی!

گذشت و چندی بعد کنسول شدیم و رفتیم پیش خانم. آن هم با قیافائی حق به جانب. باز خانم ما را تحویل نگرفت و گفت: "خاک بر سرت کنم فلانی معاون وزارت امور خارجه است و تو کنسولی!

شدیم معاون وزارت امور خارجه که خانم باز گفت: "خاک بر سرت کنم فلانی وزیر امور خارجه است و تو.....!

شدیم وزیر امور خارجه گفت: " فلانی نخست وزیر است .... خاک بر سرت کنم

القصه آنکه شدیم نخست وزیر و این بار با گامهای مطمئن به خانه رفتم و منتظر بودم که خانم حسابی یکه بخورد وبه عذر خواهی بیفتد.

تا این خبر را دادم به من نگاهی کرد سری جنباند و آهی کشید و گفت: "خاک بر سرملتی که تو نخست وزیرش باشی