چه خوبست که زندگی بعدهای متهورش جاودانه است

و چه خوبست ، اگر هیچ نیست
بهار هست و شکوفه
درخت هست و آفتاب
و این کوه مخملی*
که با من قهر نمی کند ، مثل برادرم
که هر ساله بوقت شکوفه ها قهر است!

و این پنجره که بی ریا شاخه ی شکوفه را
هر نوروز به چشمهای عاشق من
تقدیم می کند
و آفتاب سربلند که بی مضایقه
بال بر شانه ام می گشاید
در تمام فصول

چه خوبست که پشتمان هرگز خالی نمی شود
و عمو نوروزمان با سرو گردنی پر غرور
سلانه ، سلانه میرسد ز راه
آه و چقدر بوی پدر می دهد عمو!
عمو جان گلایه ای نیست
جز این صبر یکساله
تا کاشتن کوزه ی سبزی
تا نوازش نوروز

مهناز بدیهیان(اوبا)
www.mahmag.org [1]

این جا در شمال کالیفرنیا¸جایی که من زندگی می کنم ، کوه روبروی اطاق کارم در هر چهار فصل سبز و مخملی ست و درخت پرتغال و لیمو همزمان چهار فصل را در خود دارند. می توانی در یک دیدار با درخت پرتغال از آن پرتغال رسیده بچینی، پرتغال خشگیده بچینی، شکوفه های تازه ی پرتغال را بو کنی و نوازش کنی برشاخه های خشکیده .
م-ب(اوبا)