در اغوش خواب، بس رویایی زیبا، در همه وجود، بر پا شد
ندانستم حقیقت در ان باشد، و لیکن ای دوست، رویایی بس زیبا، بر پا شد

این ایران ما، در این کابوس، سی ساله
بس رها یافت، جمهوری اسلامی، نباشد دگر، بس غوغا، به این و ان، بر پا شد

ای خداوندا، بر ان امکان باشد پذیر
که این دین اسلام، گسسته ز حکومت، سر جایش گذاریم، ازادی مردم، بر پا شد

ای برادر، قاتی مکن، این دین و مذهب، با حکومت و سیاست
سم بخور، خود را بکش، و لیکن ای دوست، مگذار این دو قاتی شوند، این ایران عزیز، بر پا شد

در اخر سخن، ای ملت مهربان، یاد داشته باش، پیوسته
عظمت تو نه در دین باشد، و نه در حکومت، بلکه ازادی را پیرو باش، ای عاشقان من، درود بر این مملکت، بر پا شد