بخش نخست : هدف
 
سالهاست که نیروهای مختلف مخالف رژیم خواستار رفراندوم برای تعیین دولت آینده ایران بوده اند. رفراندوم، رای گیری, تعیین دولت دلخواه وانتخابات حق اساسی یک ملت است.  لیکن برای تکیه به رای مردم ابتدا باید فضا و شرایط دموکراتیکی وجود داشته باشد که در آن همه مردم، نیروها، احزاب و عقاید،  حق تشکیلات، ارتباطات، تجمع، ابراز و آزادی بیان داشته باشند. در غیر این صورت هر گونه اتکا به نظر مردم، نا کامل و غیر دموکراتیک خواهد بود و در اصل پایگاهی برای سوء استفاده انحصار طلبان داخلی و یا قدرت های خارجی خواهد شد.
 
آزادیخواهان پس از ۳۱ سال حکومت دیکتاتوری مذهبی میدانند که حکومت کنونی در هیچ شرایطی حق این چنین رای گیری را نداده و نخواهد داد و در نتیجه هر گونه اتکا به رای مردم فقط پس از سرنگونی این رژیم عملی خواهد بود. لیک پس از سقوطه رژیم به هر صورت هم که باشد ، فضا و شرایط دموکراتیک هنوز برقرار نبوده و ایجاد چنین محیط دموکراتیک لزوم به برنامه ریزی، سازماندهی توسط دولت و گروه ها، حزب بندی و غیره و غیره خواهد داشت.  وگرنه هر گونه رفراندوم نا بالغ نتیجه ای بهتر از تجربیات گذشته نخواهد داشت و حتی اگر گروهی دموکرات و سکولار هم به قدرت برسند، چون شرایط دموکراتیک برای دیگر افکار قبل از رفراندوم وجود نداشته، عده کثیری هنوز ناراضی مانده که زمینه ای برای عدم ثبات در آینده و سواستفاده از آن شرایط خواهد بود. 
 
در حالی که اگر زمان، فضا و محیط لازم برای مبادله عقیده، اجتماعات، تشکیلات، رسانه های آزاد و غیره باشد،اکثریت از این شرایط راضی و در نتیجه به نتایج هر گونه تصمیم گری هم احترام خواهند گذاشت.البته در این دوره زمانی نمیتوان زمام امور کشور را لنگ گذاشت و تا وقتی که نوع حکومت آینده تعیین شود، زمام مردم و دولت در سایه صلح و آرامش باید ادامه یابد 
    
یک دولت موقت آزاد، دموکراتیک، غیرعقیدتی و سکولار تنها نوع دولتی است که به هیچ عقیده بخصوصی ارجحیت نمیدهد و همه را در حق بیان و تشکل مساوی میداند و در ضمن وظیفه ایجاد چنین شرایطی را هم به عهده خواهد داشت. هر گونه دولت و یا حکومت عقیدتی یا موروثی به نوعی برتری به طرز فکر یا افرادی خواهد داد و در نتیجه در اولین قدم شرایط برابر دموکراتیک نفی خواهد شد. در حالی که در یک دولت سکولار، سه قوای مستقل مقننه، مجریه و قضایه به امور کشور رسیده و هر گونه رفراندوم و تغیر قانون اساسی بر اساس خواست اکثریت مردم قابل امکان خواهد بود.
 
لازمه هر دولت دموکرات و آزادی خواه، داشتن یک پارلمان و مجلس منتخب مردم است . به هم چنین رییس دولت موقت هم با رای مردم انتخاب شده و سپس هر زمان که اکثریت نمایندگان مردم در مجلس تصمیم به تغییر قانون اساسی موقت سکولار شدند، میتوانند خواستار ایجاد مجلس مواسسان بر اساس نظرات تغیراتی شده، که آنها هم پس از تصمیم گیری گروهی و داشتن رای لازم اکثریت، پیشنهاد خود را به رفراندوم بگذارند. البته گروهی شاید بپرسند، که از کجا معلوم که این نمایندگان آن چه را که ما میخواهیم پیشنهاد کنند؟ جواب این دوستان این است که، اینجاست که باید به دموکراسی و نظرات نمایندگان واقعی و انتخاب شده مردم احترام گذاشت و نه به ترجیح های شخصی خود .
 
اگر ما به هر فکر و عقیده و سیستم فکری دموکراتیک اعتقاد داشته باشیم، میتوانیم با سازماندهی، تلاش در جلب اعتماد مردم به راهنمادها و نمایندگان پیشنهادی خود در مجلس آینده کنیم و اگر با رای مردم بیشترین نمایاندگان را داشته باشیم، در نتیجه میتوانیم توسط نمایندگان خود و یا همبستگی های چند گروهی خواستار تغیرات پیشنهادی خود در قانون اساسی و شیوه حکومتی هم داشته باشیم، و اگر هم پشتیبان لازم در میان مردم نداریم نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که بزور چنین تغیر و یا رای گیری به سود ما و نظر ما انجام شود. در اصل به این صورت از روز اول در محیط و شرایط آزاد و دموکراتیک و برابربه دموکراسی عمل کرده وبه نظر مردم احترام خواهیم گذاشت. 
 
در بخش بعدی
سخنی با نیروهای آزادیخواه و سکولار: جمهوریخواه، مذهبی، مشروطه خواه، سوسیالیست و غیره [1]
ایجاد جبهه همبستگی ایرانیان جدا دین (سکولار) برای عرضه جمعی یک آلترناتیو، راهکار و جایگزینی دموکراتیک و سکولار
[2]