Arts & Culture

مرگ بانو قابل الملوک

ای هم وطن،به احترام این شیر زن خوش صدا،بزرگ مقام و مهربان چند دقیقه بیاندیش...

مرمرا هيچ گنه نيست به جز آن که زنم              زين گناه است که تا زنده ام اندرکفنم

پنجاه و یک سال از مرگ بانو قابل الملوک وزیری می‌گذرد و هنر موسیقی‌ اصیل ایرانی همچنان شخصی‌ به مانند ایشان به خود ندیده است.

ما بعد از مرگ ایشان به دنیا آمدیم اما به یاد داریم که پدر بزرگمان و افرادی که موسیقیدان‌های بزرگ بودند،همیشه از این بانو بزرگوار تعریف‌ها میکردند،لازم است که دیگر دوستان ایرانی بدانند که ایشان چقدر علاوه بر خوب بودن در موسیقی‌..زنی‌ بسیار دلیر و بخشنده نیز بودند آن چنان که همیشه از پول خودشان به دیگر محتاجان کمک میکردند.

آتشي در سينه دارم جاوداني                          عمر من مرگي است نامش زندگاني

رحمتي كن كز غمت جان مي سپارم                  بيش از اين من طاقت هجران ندارم 

كي نهي بر سرم پاي اي پري از وفاداري            شد تمام اشك من بس در غمت كرده ام زاري 

نو گلي زيبا بود حسن و جواني                          عطر آن گل رحمت است و مهرباني

ناپسنديده بود دل شكستن                                  رشته الفت و ياري گسستنء

  كي كني اي پري ، ترك ستمگري ،                  مي فكني نظري آخر به چشم ژاله بارم

گرچه ناز دلبران دل تازه دارد                        ناز هم بر دل من ( محبوب من) اندازه داردء

ءاي تو گر ترحمي نمي كني بر حال زارم            جز دمي كه بگذرد كه بگذرد از چاره كارمءء

ءءدانمت كه بر سرم گذر كني به رحمت                اماآن زمان كه بر كشد گياه غم سر از مزارم

تاريخ موسيقي ملي ما، هرگز چنين اوج پيروزمندانه اي را به نام کسي ثبت نکرده و چنين جذبه اي را در هنر و صداي کسي به ياد ندارد.

دلمان امروز گرفته است و دست همچنان کوتاه...خدا ایشان را رحمت کند.

آن زلف که چون هاله به رخسار قمر بود                        باز آمده چون فتنهً دور قمر اينجاست

اي کاش سحر نايد و خورشيد نزايد                      کامشب قمر اينجا قمر اينجا قمر اينجاست