Arts & Culture

Modern Adaptation of Shakespeares works are quite common...

by Roozbeh_Gilani on Mon Jun 20, 2011 08:20 PM PDT

West side story is a good example of that (Romeo and Juliette). I am actually quite interested to learn more about Behnam's work and hopefully see one of them.

BTW, Billy and his works are loved and read by the entire humanity, because his works are so timeless. I was told one of his works (King Lear?) was banned in Iran during  shah, because part of the play was about a plot to assasinate the king!! I also always remember hearing Nelson Mandella on TV, talking about the decades he spent in the apartheid regime jail. He said that he and his jailed comrades when asked for limited number of books to have in Jail, it was Shakespearse they asked for. They would read it as a group, and get inspitration and mental strength from it....

"Personal business must yield to collective interest."

شراب جان ،حالا

Mash Ghasem
Mon Jun 20, 2011 05:31 PM PDT

شراب جان ،حالا شما زیاد عصبانی نشوید، همه کس که بهرام بیضایی و ... نمیشن.
استاد حکاک مشغول تدریس است واحیانا چشمی به محیط دانشگاهی و محصولی از این زاویه.
حالا واسه اینکه نگن امل شده ایم، این هم شعری از شاملو و تعبیر  الف. بامداد ، از شاهزاده دانمارکی. زت زیاد.

---------------------------------------------------------------

هملت

بودن
یا نبودن...

 

بحث در این نیست
وسوسه این است.

 

□

 

شرابِ زهرآلوده به جام و
شمشیرِ به‌زهر آب‌دیده
در کفِ دشمن. ــ
همه چیزی
از پیش
روشن است و حساب‌شده
و پرده
در لحظه‌ی معلوم
فرو خواهد افتاد.

 

پدرم مگر به باغِ جتسمانی خفته بود
که نقشِ من میراثِ اعتمادِ فریب‌کارِ اوست
و بسترِ فریبِ او
کامگاهِ عمویم!
[من این همه را
به‌ناگهان دریافتم،
با نیم‌نگاهی
از سرِ اتفاق
به نظّارگانِ تماشا]

 

اگر اعتماد
چون شیطانی دیگر
این هابیلِ دیگر را
به جتسمانی دیگر
به بی‌خبری لالا نگفته بود، ــ
خدا را
خدا را!

 

□

 

چه فریبی اما،
چه فریبی!
که آن که از پسِ پرده‌ی نیمرنگِ ظلمت به تماشا نشسته
از تمامی‌ِ فاجعه
آگاه است
و غمنامه‌ی مرا
پیشاپیش
حرف به حرف
بازمی‌شناسد.

 

□

 

در پسِ پرده‌ی نیمرنگِ تاریکی
چشم‌ها
نظاره‌ی دردِ مرا
سکه‌ها از سیم و زر پرداخته‌اند
تا از طرحِ آزادِ گریستن
در اختلالِ صدا و تنفسِ آن کس
که متظاهرانه
در حقیقت به‌تردید می‌نگرد
لذتی به کف آرند.

 

از اینان مدد از چه خواهم، که سرانجام
مرا و عموی مرا
به تساوی
در برابرِ خویش به کُرنش می‌خوانند،
هرچند رنجِ من ایشان را ندا درداده باشد که دیگر
کلادیوس
نه نامِ عمّ
که مفهومی‌ست عام.

 

و پرده...
در لحظه‌ی محتوم...

 

□

 

با این همه
از آن زمان که حقیقت
چون روحِ سرگردانِ بی‌آرامی بر من آشکاره شد
و گندِ جهان
چون دودِ مشعلی در صحنه‌های دروغین
منخرینِ مرا آزرد،
بحثی نه
که وسوسه‌یی‌ست این:

 

بودن
یا
نبودن.

...

by Red Wine on Mon Jun 20, 2011 04:31 PM PDT

بندِ فرنگی‌ ساز به تنبانِ ایرانی زنیم ؟!سر در نمی‌‌آوریم،این همه خود صاحب مکتبیم در ادبیاتِ کهن و ایضا مدرن،در تاریخِ عهدِ قدیم و تاریخِ معاصر،چه اجباری هست که از آثارِ ادبایِ فرنگی‌ اقتباس کنیم ! (حال بگذریم که گویند هیچ شخصی‌ به نامِ شکسپیر وجود نداشته و این هم یک نمونه دیگر از کلاغ رنگ کردن است و به جای کفتر فروختن !)

خدای را کرور مرتبه شکر که این نمایش برایِ خارجیان است اما خدا نکند که دستِ آخر ادب و فرهنگِ فارسی‌ دستِ نا اهلان افتد و بی‌ آبروییش به گردنِ آنان که می‌‌توانستند جلویِ تحریف را بگیرند و هیچ نکردند !