News

نقش حجاب در سركوب زنان جامعه ايران

هشت مارس روز جهانی زن، بر تمامی زنان کارگر و ستمديده گرامی باد! زنان ستمديده ايران در شرائطی اين روز را گرامی می دارند که حاکميت سياه رژيم جمهوری اسلامی وضعيت حيات و معاش آنها را در يکی از دهشتناکترين شرائط ممکن قرار داده است. نگاهی به خود مطبوعات رژيم ارتجاعی اسلامي، گواه کوچکی از شرايط ظالمانه ای ست که رژيم اسلامی برای زنان در کشور ما ايجاد نموده است. علاوه بر تمامی ستم ها و مصائب و سرکوب طاقت فرسائی که در نتيجه حاکميت نظام سرمايه داری وابسته بر کل آحاد محروم جامعه صرف نظر از جنسيت آنان اعمال می شود، زنان ما از يک ستم مضاعف به دليل زن بودن خويش در رنجند که برخی از جلوه های روشن آن را می توان در عرصه های اقتصادی و اجتماعی زير برشمرد: حجاب اجباري، دستمزد نامساوی برای کار مساوي، عدم تساوی در دستيابی به فرصت های شغلي، بيکاري، پديده روزافزون دختران خياباني، تکدي، رشد سرسام آور تعداد زنان خودفروشی که برای زنده ماندن چاره ای جز فروش بدن خويش ندارند، خودکشی و بالاخره سيطره فرهنگ ارتجاعی مردسالارانه ای که از سوی سيستم ضد انسان موجود به طور روزمره تجليات غيرانسانی خويش را با فشار هرچه بيشتری بر زندگی زنان وارد می کند.

هشتم مارس (17 اسفند ماه) امسال، 33سال از روزى كه خمينى با اجبارى كردن حجاب اسلامى دستور حمله به زنان را صادر كرد مى گذرد. هنوز چند هفته از سرنگونى رژيم شاه و قيام 22 بهمن نمى گذشت كه خمينى فتواى ارتجاعى خود را صادر كرد. اما اين فتوا با تودهنى محكم زنان روبرو شد. زنان كارگر و كارمند، دانشجويان و دانش آموزان در خيابانهاى تهران به تظاهرات و زد و خورد با حزب الله تازه بقدرت رسيده پرداختند. خمينى مجبور شد فتواى خود را پس بگيرد. هشت مارس امسال بيست و يكمين سالگرد اين پيروزى است؛ سالگرد اولين پيروزى مهم در مبارزه زنان عليه جمهورى اسلامى. مبارزه جسورانه، بى باكانه و متحدانه زنان عامل تعيين كننده اى در كسب آن پيروزى بود.

اما اهميت حجاب از نظر ارتجاع اسلامى حاكم بر ايران چه بود و چيست؟ و در مقابل، چرا مبارزه قاطع براى لغو حجاب اجبارى از اهميت بسيارى در مبارزه كنونى زنان در راه كسب رهائى برخوردار است؟ اجبارى كردن حجاب يك حلقه از تهاجم همه جانبه جمهورى اسلامى به زنان و حقوق اوليه آنان بود. اجبارى كردن حجاب اسلامي، اولين گام جمهورى اسلامى در محكم كردن غل و زنجيرهاى سنتى زنان و تشديد موقعيت نيمه بردگى زنان بود. اين حمله با حملات ديگر كامل شد: تصويب يك سلسله قوانين اسارت بار عليه زنان، ايجاد گشتهاى پليسى حفاظت از ناموس و حجاب، دستگيرى و اعدام هزاران زن فعال سياسي، تبليغات و جو سازى بى وقفه عليه آزادى زنان. امروز، قانون اساسى جمهورى اسلامى و قوانين مدنى و ديني، زنان را از كوچكترين حق تعيين سرنوشت خويش محروم ميكنند. چادر كردن به سر زنان، تحقير آنان بدليل زن بودن، تعليم آنان به اينكه از بدنشان شرمگين باشند و آنرا در كيسه بپوشانند، از فعل و انفعالات بيولوژيكشان شرم كنند و آنرا پنهان كنند، حبس كردن آنان در خانه، محروم كردن دختران نوجوان از مناسبات اجتماعى با دوستان و محروم شدن بيشتر آنان پس از ازدواج از داشتن مناسبات اجتماعي، تلاش به ذليل كردن زنان و تبدليلش به كودك بزرگى كه از ورود به جامعه و انجام هرگونه عمل و فكر مستقل وحشت داشته باشند، هتك حرمت به زنان هنرمند و فعال، كتك زدن، تجاوز، كشتن زن توسط شوهر، سنگسار كردن، دستگيرى و شلاق زدن او بخاطر زن بودن، آزادى پدر در فروش دختركان خردسال خود، همه اشكال بيرحمانه و دهشتناك زن ستيزى است كه از تمام روزنه هاى جامعه ما بيرون ميزند. زن ستيزى بطور سيستماتيك توسط جمهورى اسلامى در جامعه و در ميان مردان تشويق ميشود و در بالاترين سطوح حكومتى براى آن طرح ريزى ميشود. زرادخانه زن ستيزى جمهورى اسلامى رنگارنگ و وسيع است. اما از همان ابتدا، اجبارى و فراگير كردن حجاب نقشى مركزى در اين كارزار بى وقفه سی و چند ساله داشته است.

//www.roshangari.net/as/sitedata/20120305001236/20120305001236.html

that is how

Iranian universities celebrate women's day. News like this are good for those commentators that write that women in Iran willingly wear "hijab".

تا انقلاب بعدي اين كارا ادامه داره!

Only regime change and establishing a democracy will bring the desired change!!!

ONLY ONE SOLUTION

REGIME CHANGE