یکزمان آید(آشتی خدا ) 

یکزمان آید که قومی خسته از چنگال ظلم/آ تش قهروغضب را،ا فکند هرجای شهر
کوی و برزن را بسوزاند،زخشمی پرلهیب/شعله‌ ها بالادهد، گیرد تمام خشک وتر
بغض ‌ها، فریاد ‌ها گردد،بسان بانگ موج/موج ها سرکش شود، افتد درون بحرو بر
هرخروشی ، دامن آ ه سحر جوید از آنک/داد ديرين را ستاند ، ازبسی بیداد گر
یکزما ن آید که قومی جان خود گیردبه کف/روزگاران شاد سازد درنسیم یک سحر
عهد نیک و خرمی را،آورد یکسر ‌پد ید/دوره ی ظلم و تباهی را، نهد بر ‌پشت سر
سرزمینی نو بسازد، عاری از هر دیو و دد/تا شود ایمن ، ز آسيب ریا و قهر و شر
یکزما ن آیدکه گردون این فلک این آسمان/چترمهرخویش بگشایدخوش وگسترده تر
دکتر منوچهر سعادت نوری
November 2005

عید ا یرا ن

عید ا یرا ن ‌تو مخوان روز_ یک_ فروردین
بلکه آن روز که آزادی_ ملت ، تضمین
همه آ زا د و برابر ، همه مومن به صلاح
شک و ترد ید شده محو ، در آ‌غوش  یقین
نظر_ فقه معزز به مسا جد ، اما
امر دولت ، همه  منفک  ز سر _ مذهب  و د ین
عصر_ آزاد‌گی و عهد_ مروت حا کم
عشق ، غالب شده بر موعظه ی نفرت و کین
مرد و زن ، همره و در قافله ی کار و تلاش
تا همه بو م شود ، ‌پهنه‌ای از باغ بر ین
فره هشیار ، که تاریخ دگر باید خواند
عید ا یرا ن ‌تو مخوان روز_ یک_ فرورد ین
بلکه آن روز که آزادی ملت ، تضمین
امر دولت ، همه  منفک  ز سر مذهب و د ین
دکتر منوچهر سعادت نوری
اسفند ١٣٨٣
 

جستجو  

تا که ا ین د نیا شد ه بس زیر و رو/د یو و د د آ ید ز هرسو ، روبرو
آن صد ف ‌ها ی سرشک د ید ه ا ت /برد ه ، از کولا ک د ریا ، آ برو
در د یا ری وارث فرهنگ و نام/نا ظری ، برجهل وغفلت ، کوبه کو
چین و هند ا فتا ده د ر را ه کما ل/ملک تو بر قهقرا ، بنها د ه رو
ا هرمن د ر کا ر و نا هید ا شکبا ر/آ ب خوش ، پا یین نشد ازیک گلو
بس سکوت سهمگینی د ر فضا ست/هیچکس با کس ند ا رد ، گفتگو
قهرما نا ن ، خفته د ر آغوش خا ک/ناکسان ، د ر کا ر و در راه عد و
بند و زنجیراست سزا بر د یو و د د/گر که فر_ سر زمین است آ رزو
کا وه وعزم فر ید ون ات کجا ست/با ید ت گرد د کنون ، مر جستجو:
منوچهر سعادت نوری
April 8, 2006 

کا ش 

کا ش می‌ شد روزگا را ن ، شا د بود/یا که انسان ، همچنان آزاد بود
یا ستمگر ، سنگر قا نون نداشت/وين جها ن ،کا نون عدل و د اد بود
کا ش می‌ شد، طعم سر خ عشق را/از لبا ن گرم معشو قی چشید
یا د ر آ غوش صبا ، با یک نسیم/سوی‌ گل ها ی شقا یق ، پر کشید
کا ش می‌ شد زور قی سرگشته را/ازتلا طم های توفا ن در ر‌ها ند
با سلا مت تا کرا نه ره گشود/وند ر آ نجا فرش شا دی گسترا ند
کا ش می‌ شد نعره ی حلا ج را/کو کشید جا نا نه ‌پای چو ب د ا ر
با ز پس می داد آ خر آ سما ن/آ ن ا ما نت ما ند ه د وش روزگا ر
کا ش می‌ شد، این کهن، فرخ د یا ر/ا یمن و آ سود ه ا ز بیدا د بود
وين جها ن ، کا نون عدل و داد بودکا ش می‌ شد روزگا را ن ، شا د بود:
منوچهر سعادت نوری
Tehran 1981

گناه

عا شقا نه بر او ، نظر کردیم / وان خطا بود  و ما گنه کردیم
عمر را بهر او ، هدر کردیم/ روزگا ران ، چوشب سیه کردیم :
منوچهر سعا دت نوری
شهریور ١٣٤٧

آ زا د گی

آ زاد گی به چال سیاهی نشسته ‌است/بس دست و پا که به زنجیربسته است
فردا نگر چگونه که  فریا د_ خشم خلق/ د یوا رهای صوت فضا را شکسته ‌است :
منوچهر سعا دت نوری

جوا نه ها
 
دلبسته ا یم  ما به ‌تو‌ و یا د_ ‌توهنوز/ ما نده  برآ شیا نه ی هر تا ر و ‌پود_ ما
وآن لحن عاشقانه ی ‌تو در شبانه روز/ رویا نده بس جوانه  به باغ سرود_ ما :
منوچهر سعا دت نوری

آخرین سفر عا شقا ن
[1](‌پاره های سیاه و ضخیم از سعدی است )

عا شقا ن آخرین سفر را ،  خوش / می ‌کنند با فرشتگا ن‌ آغاز
روی_ بال_ فرشتگان‌ ،سازند/ سوی_ روشن ستارگان، پرواز
محو در ‌ها له_ ،فنا گردند/ نرسد یک خبر ، از ا یشا ن با ز
عا شقان کشتگا‌ ن_ معشوقند / بر نیاید ز کشتگا ن ، آ وا ز
می ‌کنند با فرشتگا ن‌ آغاز / سوی_ روشن ستا رگا ن ، پرواز :
منوچهر سعادت نوری

مرد ما ن خسته

خسته اند مرد ما ن و نیست مجا ل/ حرف حق را  ز دل ‌کنند  ا برا ز
بسته اند لب  فرو ،  ولیک  مد ا م / نگرا نند  ا زین  فرود  و فرا ز
عشق و مهر و وفا ، به رفته ز یاد/ هیچکس را، نما نده یک  د مسا ز 
ای بسا قا تلا ن و قصا با ن/ کرد ه را ه_ ستمگران را ،  باز :
منوچهر سعادت نوری
دی ماه ١٣٦٧
 
عصر جد ید
 
چرا تیره شده ا ین سقف و د یوا‌ ر/ در ین  زندان ،که نا مش زندگانی است
چرا یک کو چه گرد یده ، عزا دا ر / ولی در کوی_ د یگر ، شا د مانی است
چرا ا فتاده بس مشکل به عشاق/ نه یکجا ، همد لی ، یا  همز بانی است
چرا پیری رسید ه ،  زود هنگا م / که حسرت ها ،  به  د و‌ران_ جوانی است
چرا رقص وشعف درخا نه ای نیست/ به کوی_ بزم_ مردم ،پا سبانی است
چرا شادی، گرفته پوشش غم / دماد م ، ما تم است  و نوحه خوانی است
دروغ  و  فتنه  و  مکر ا ست و تزویر/ چرا  ظلم  و ستم ، در حکمرانی است
عجب عصر_ جد ید ، رعبی فکنده / چه وحشتنا ک عصری ، ناگهانی است
و بس پرسش ، که بر لب ها بمانده/ از آن ایزد ، که جایش آسمانی است :
منوچهر سعادت نوری
شهریور ١٣٦٨

 نور خو ا هد با رید

د ر روزگا ر چیرگی د هشت و هر ا س
روز همچو شب ، زده خیمه به یک لبا س
آ ن ابرمنقلب،كه فضا ساخت قیرگو ن
خواهد شدن به نور وبها ران ،كه بی قیا س : دکتر منوچهر سعا د ت نوری
تهران - ١٣٥٨ 
 

  پرچم رها‌یی(کشورآرین نمااحیا)

گسترا ن ، پرچم رها ‌یی را/بر سر با م و کوی بوم ما
بر طلا آ سما ن _ فر د ا ها/با ل ها ی _ ‌تو ا ن ما بگشا
گوشه‌ ای ازسرود دوست نواز/دشمن _ سرزمین نشان به عزا
نغمه ای خوش زجا ن ود ل پرداز/تا که رقص شعف فتد هرجا
ساغر ما ز با د ه گلگون سا ز/عطر شا دی بر ا ین فضا ا فزا
نور_هستی برآ شیا ن ا ند ا ز/شور_ مستی کشا ن ز سر تا پا
افکن آن شعله ها زجهد وزصدق/بشکن این قبله ها زجهل و ریا
بگسل ازهم ، د ما ر حا می فسق/برکن از بن ، تبا ر قوم بلا
جا ودانه بخوان ترا نه ی عشق/ای خداوند مهر و ما ه و سما
ا ی ‌تو بخشند ه‌ ، ا یز د یکتا/کشور آ ر ین ، نما ا حیا
بر سر با م و کوی بوم ما/گسترا ن ، پرچم رها ‌یی را
با ل ها ی _ ‌تو ا ن ما بگشا/بر طلا آ سما ن _ فر د ا ها:
منوچهر سعادت نوری
March 2008

آتش_  وجد 

عمریست ای فلک زبلا سوگواره ایم
درزادگاه خویش بسا اشکبا ره ایم
حیران زبا مداد_سکوت وشب _خموش
درجستجوی آتش_ وجد_د وبا ره ایم: منوچهر سعادت نوری
November 2007

حرف ها و فریا دها

درغزل ، رقص وا ژه ها برپا ست/چرخش رقص وا ژه ها زیبا ست
واژه ها را، اگر که حرفی هست/حرف_ فریا د و جنبش_ فردا ست:
منوچهر سعا دت نوری
May 2008 

 کوچ

درمیا نسا لگی ، و تنگ_غروب/تا که میهن ، به چنگ‌_ توفا ن شد
وحشت_ قهقرا شد و سرکوب/کار_ ما ، کوچ ا ز آ ن‌ د یا را ن شد:
منوچهر سعا دت نوری
June 1989

برترین ‌پیام ونیکوترین شعار

ما درمیا ن مهلکه فهمید یم/عمده ترین ‌پیا م کد ا مین است
از با م خا نه ها همه بشنید یم/همبستگی ‌پیام نخستین است
درمتن آن ‌پیام چنین د ید یم/دولت جدا زمساله ی دین است
نیکوترین شعارکه بگزیدیم/آزادی ست وعدل که آیین است :
منوچهر سعا دت نوری
September 2001

سلا م برغم

بنگرچگونه کشورت ، پهنه ی ناشاد می شود/آن مهد زرین ‌گوهرت، خا نه ی اضداد می شود
آن خاک ‌پاکیزه درون، آن سرزمین پرفسون/درسایه ی جهل وجنون، صحنه ی بیداد می شود
منوچهر سعا دت نوری
Tehran 1983

در کوشش و تلا ش

ای سرزمین و خاک_ اهورائی /همسان _آن پرنده ی رویائی
تنگ _غروب _ ساحل_ دریائی /گشتی اسیر_ پنجه ی این بیداد
دلبستگان _تو ،به هم آوائی/ بر بال_ یک سحر گه میترائی
در کوشش و تلاش ،که فردائی/ از قید و بند _خصم ، شوی آزاد
افسانه نیستی، که تو: دنیائی /بر جان و روح_ ما تو: تسلائی
ای سرزمین و خاک_ اهورائی/ ای ششهزاره قصه تو ، بر یاد :
منوچهرسعا دت نوری
July 2000

ا ی چر خ

ا ی چر خ چرا که این چنین می گردی/يك ره به نشاط و گه غمین می گردی
گاهی چو بها را ن و گهی مثل خزا ن/کمتر تو دمی ، که بر یقین می گردی
کرد ی چه بسا مرد م عا قل ، حیرا ن/شا ید ، به مد ا ر غا فلین می گردی
بس جمع خرد مند (1) که برد ی ز جها ن/گو یی به مراد جا هلین می گردی
آن لطف و مر ا حمت دگر نیست ، عیا ن/همسان دل مز احممین می گردی
از منزل يك د وست مجو یی تو نشا ن/د نبا ل همه مخا صمین می گردی
از شیو ه و آ یین تو گیتی به فغا ن/بر ضد _ نکو یا ن ز مین می گردی
با ید ، فلکی د گر نشیند به میا ن/نی همچو تویی که ا ین چنین می گردی
دکتر منوچهر سعا د ت نوری

==============================================

1- با الهام از این رباعی خیام 

ا ی چرخ وفلک خرا بی ا ز کينه ی تست/ بيد ا د گر ی شيوه ی د يرينه ی تست
ا ی خا ک ا گر سينه ی تو بشکا فند / بس گوهر قيمتی ، که د ر سينه ی تست 

و د ر همین ز مینه ، بو سعید ا بو ا لخیر سر و د ه ا ست

ا ى چرخ بسی لیل و نها ر آ وردی / گه فصل خزا ن و گه بها ر آ وردی
مرد ا ن جهان را همه بردی به زمین/ نا مرد کسا ن به روی کارآوردی

از مجموعه سروده‌های زنجیرها [2]

xxx