ای اهل وطن ، کشور ايران به کجا شد
آن کشور_ زیبا به جهان ، زشت چرا شد

تا خشم وغضب بر دل_ این خاک بیفتاد
يك ابر_ سیه ، چیره شد و تیره فضا شد

آزادی و شادی و عدالت ، ز میان رفت
منشور_حقوق_همگان ، کذ ب و کذ ا شد

مردان و زنان_ وطن ، ای ملت_ ايران
آن‌ خانه و گلباغ_ شما ، خاک_ بلا شد

گلبرگ_ تبسم ، نه بَرَد را ه به رخسا ر
بس پیر و جوان ، قا فله ای بهر عزا شد

آ شفته د ل ا يرا نی_ مظلوم ، بپرسد
کی ؟ دوره ی پا یا نی این وضع ، ‌روا شد

قلب_همه ی مردم_آزاده گرفته است
نا باور و درحیرت ازین صبر خدا شد

دکتر منوچهر سعادت نوری

برگرفته از مجموعه سروده های زنجیرها [1]