تو چه مرکبی خدا را که سُمی به مهر داری؟
به خوش آبشخوری خود ثَغَر سپهر داری.
به یکی لحظه بتازی به ماورای خورشید.
به دم دگر هوای سر و دست و چهر داری.
چه عجایب است در تو که درشت و ریز بینی؟
مگرم تو اهل سحری که توان سحر داری؟
زمستان 2005
اتاوا
کلامی در باره واژه ثَغَر با سکون حرف "ر":
این واژه در واقع با فتح اول و سکون دوم و سوم ادا می شود. در اینجا به ضرورت شعری با فتح اول و دوم و سکون سوم نوشته شده است.
| Recently by Manoucher Avaznia | Comments | Date |
|---|---|---|
زیر و زبر | 6 | Nov 11, 2012 |
مگس | - | Nov 03, 2012 |
شیرین کار | - | Oct 21, 2012 |
