خوشابحال دوستم. زمان نورده

راننده ماشين زمان نوردی

انگشت بزرگش روی آن شستی

که از قهر و پشيمانی خلاصس کرده

خوشا بحالش

دخل و خرجش از شغلهای گوناگون

گاه کاتبی اندر بلاط قيصر

يا پيامبر مذهبی محفور گشته

گاه در پيتزا فوروشی کوچکی روی کمربند زُحَل

وگاه با عينك آفتابی وکت چرمی اش

مُتر زير پاش و لحجه غليظ اتريشی بر دهانش

می گشت گرد لوس آنجلس

دونبال هر چه ديو و دد و دختر خوشگل

باری هم

جان يك آبره پياده ای را

که کشتنش را هزار بار تماشا کرده بود

نجات داد

گرچه صفحه اول دستور عمل کلفتی

توی صندق ماشينش

زير شمشير و شيشه نوشابه و كلاگيس مومياء

چنين كار را با حروف بزرگ قرمز و به هفت هزار و پانسد وشست زبان

قدغن کرده بود.