گفتا ای پروردگار، ای ملائک، ز این ره روشن چنان
          ز این هوش، و  ز این کاوت، گر تو دادی، ز این ره روشن چنان

بس نبوغ، با زیرکی، در هم بشو، ای جان من
          کاین نبوغ، بود بسی وحش حیوان، رامش کن، ز این ره روشن چنان

گر خداوند داده ات، بس نبوغ، ای برادر، جان من
          کاین بدان، باشد رحمتی، لیکن بس مصیبت، ز این ره روشن چنان

چو چشمانت، روشن گردد، بر اسرار، و راز ها
           این بدان، ای مهربان، گر راه الهی بگشود، ز این ره روشن چنان

در ره بشریت، ز این نبوغ، و هنر، ای بدار، ای جوانمرد
           نه در ره ارضا ء نفس، نه برادر، ز این بشنو، ز این ره روشن چنان