نکته ا ی ده خور نگرش درباره هفت سین های باستانی و کهن که از زمان باستان تا امروز، از سوی نیاکان ما بر خوان نوروزی مینهادند این است که “هفت سین” ها باید دارای این پنج ویژگی باشند:
۱ – نامه آنها باید پارسی باشد
۲- با بندوااژه (حرف) سین آغاز شود
۳- دارای ریشه گیاهی باشد
۴- خوردنی باشد
۵- نام آنها از واژه های ترکیبی (مانند سبزی پلو، سیر ترشی، …) ساخته نشده باشد
با نگرش به پنگ بنده بالا، میبینیم که سب، سیر، سماق سرکه، سمنو، سبزی (یا سبزه ) و سنجد همه دارای این پنج ویژگی هستند.
بر این پایه:
– سنبل (نه خوراکی است و نه پارسی) تازی است
– سکه (نه خوراکی است و نه پارسی) تازی است
– سماور(نه خوراکی است و نه پارسی) روسی است.
با نگرش به آنچه که آمد، در بیست میلیون واژه های پارسی، نمیتوان هشتمی را برای هفت سین های نوروزی پیدا کرد که دارای این پنج ویژگی باشند.
در پایان باید افزود که هر یک از سین های هفت سین، نماد یکی از سپنتاهای (هفت ابر فرشته) کیش زرتشت است.
سیر- نماد اهور مزدا
سبزه – فرشته اردیبهشت نماد آبهای پاک است
سیب – فرشته سپندارمذ، فرشته زن، نماد برداری و پرستاری
سنجد – فرشته خرداد، نماد دلبستگی
سرکه – فرشته امرداد، نماد جاودانگی
سمنو – فرشته شهریور، نماد خواربار
سماغ – فرشته بهمن، نماد باران
———-
نکته مهم: سماغ واژه پارسی است و نباید با باندواژه “ق” نوشته شود.
از دکتر ناصر انقطاع
