هرگز شب سال نو و شب هیچ سالی ، عکس چند آخوند خل و چل را بالای صفحه ی اول نمی گذاشتم
هرگز شعر “جدایی“را به نقل از اسکار وایلد دربهترین های صفحه ی اول نمی گذاشتم
هیچگاه شعر های میم. پی . دی را وقتی “ادیت” شد ازصفحه ی اول بر نمی داشتم
پیام شادباش دلنشین “سوری” را به مناسبت سال نو حتما دربهترین های صفحه ی اول می گذاشتم
شعر ها و تاریخ نگاری های دکتر سعادت نوری را همیشه می خواندم
نوشته های شازده اسدالله میرزا را بیشتر ارج می نهادم و آنها را در بخش داغ داغ می گذاشتم
به صمصام و داریوش کد یور و سرگرد پیروز و حرف های آنان احترام می گذاشتم
طنز ها ی “دیوانه” ، “مجید” و “فرامرز” را بیشتر مرور می کردم
دعوت های گروهی نازی کاویانی را پاسخ گو بودم
با مسعود کاظم زاده در تفسیر و گفتگو بودم
از “یولندا” بیشتر و بیشتر می آوردم
شعر های آناهید حجتی، اورنگ و عوض نیا را زیر لب زمزمه می کردم
با نوشته ها و کارتون های “شراب قرمز” و “کاوه آهنگر” و “آری سلیتز” بیشتر تفریح می کردم!
و البته از انتقاد از سردبیر و خیلی کارها ی دیگه اصلا خوشم نمی آمد!
سال نو مبارک
