‌ای ذات تو لایزال و سبحان
وی وصف تو فوق وهم انسان

بیرون ز کلام و حرف و ارقام
بر تر ز خیال و حدس و ایقان
‌
ای کنه تو خارج از تعقل ...
وی در تو خرد حقیر و حیران

در سینه تنگ و خسته من
یک نکته؟ نه ، بلکه صد هزاران

رازی‌ است که تاب گفتنم نیست
دردیست مرا که نیست درمان

حالیست مرا که باورم نیست
امشب نکشد مرا به عصیان

ترسم بکشم ز فرط مستی
یکباره به هر چه خط بطلان

این درد نهان چسان بگویم؟
‌ای درد مرا تو درد و درمان

لب بسته زبان خموش و صامت
اما ز درون چو کوره تفتان

از بستن لب مرا چه حاصل؟
من خامشم اندرون خروشان

این جوش و خروش و میل سر کش
وین آتش اشتیاق و طغیان

در چنته سینه‌ام به جوش است
چون غلغل دیک آب جوشان

من کیستم ‌ای تو رمز هر راز
من چیستم ‌ای رحیم رحمان

من گمشده در وجود خویشم
یارب تو مرا بمن شناسان

محمود سراجی
م س شاهد
www.mahmoudseraji.com [1]