جای لبهای تو جانم به لب آید چه کنم؟
روز را سر کنم اینگونه، شب آید چه کنم؟

شب نگو بی تو شبی صد شب یلداست مرا
شب نیاید گل من، لرز و تب آید چه کنم؟

درد بیداری ام از علت بی خوابی نیست
خواب چون می پرد از سر تعب آید چه کنم؟

یادم از پسته چو آمد هوس لعل تو کرد
مانده ام تا که بیادم رطب آید چه کنم؟

زآن شکر پاره چنان خاطره دارد لب من
کز سرت تا نوک پا طعم لب آید چه کنم؟

عیبم از فرط تخیل مکن ای راحت جان
کز خیال تو بجانم طرب آید ...چه کنم؟

شاهد از عشق تو سر گشته این دوران است
گو که بر عالم و آدم عجب آید چه کنم؟

اول فوریه ۲۰۱۱
محمود سراجی - م.س شاهد
از جلد دوم دیوان مزامیر عشق