همچون بوتیمار که

بر لب دریا می نشیند

و هرگز آب نمی خورد

از ترس آن که

آب دریا

تمام شود


روبرویت نشسته ام

و جرأت دست زدن

به تو را ندارم

از ترس آن که

اشتیاق دستانم

همۀ ذرّات وجودت را

در خود کشند و

تمامت کنند.

مهوش شاهق
هفتم مه ۲۰۱۱

بوتیمار نام مرغی با گردن دراز که در تصوّف ایرانی و در منطق الطّیرعطّار نماد زاهدانی ست که به گونه ای افراطی زندگی را بر خود تنگ می گرفته اند. از مقدّمۀ منطق الطّیرعطّار به کوشش دکتر محمّد رضا شفیعی کدکنی. تهران: دانش ص ۴۹

Bittern

Like a bittern
Who sits by the sea
And never drinks from it
In fear that the water
Would be finished

I am sitting
In front of you and
Do not dare to touch you
In fear that the
Longing of my hands
Would devour you
And you would be finished

Mahvash Shahegh
May 9, 2011