ایرانی_ غیور
انسان_ پر غرور!

رعدی نمی شوی ، که صدائی نهی ز د ور
برقی نمی زنی ، که فضا ئی دهی ز نور

یادی نمی کنی، ز زمان های شوق و شور
پا بر نمی کشی  ز مکان های سوت و کور

باده نمی چشی ، ز لب_ ساغر_ بلور
گامی نمی نهی ، که برقصی بسان حور

دل را نمی دهی ، به نوایی که از سرور
گردیده ای ، حکایت آن سنگ پر صبور

بر تو چه آمده است ، درین عصر و روزگار
بگزیده ای ، خموشی و بگرفته ای ، کنار!

ایرانی_ غیور
انسان_ پر غرور!

دکتر منوچهر سعادت نوری

بر گرفته از مجموعه سروده های زنجیرها
[1]