پايه‌های سست عفاف در مهدهای كودك [1]:

"تنها نشان اينكه اين مهدهای كودك در كشوری اسلامی فعال هستند اين است كه برای خالی نبودن عريضه ٢ تا ٣ سوره از قرآن كريم را ياد كودكان مي‌دهند.

از صبح تا غروب، چشمان پاکشان شاهد کارتون‌های خارجی است که بدون هیچ فیلتری، صحنه‌های معاشقه آدم‌ها و حیوانات را به نمایش می‌گذارند.

یکی از فوق برنامه‌های مهدهای کودک در حال حاضر برنامه رقص است که بعضی از مهدهای کودک گران قیمت‌تر از رقص ایرانی گذشته‌اند و رقص عربی آموزش می‌دهند.

کودکی که از یک سالگی با رقص و آواز و صحنه‌های نابهنجار رشد می‌کند در سن نوجوانی به یک باره تغییر شخصیت نمی‌دهد و سر به راه نمی‌شود. او‌‌ همان جوان سرکشی می‌شود که عفاف برایش مفهومی ندارد."

به عبارت دیگر؛ وقتی میشود کودک ایرانی را بُرد شکوه و جلال انسانیت در شلاق زدن [2] و از جرثقیل آویزان کردن [3] ایرانیان بر سر کوی و برزن را تماشا کند؛

وقتی میشود در راستۀ "سر به راه " کردن در بزرگسالی "فرهنگ ایثار و شهادت [4] " و دیگر از ایندست مواهب باب دندون وحوش اسلامیست را در مخش چپاند؛

یا درست است اجازه داد کودک کارتون تماشا کند، برقصد، آواز بخواند، خدای ناکرده بخندد و شاد باشد؟

یا بجز تلاش برای سرنگون کردن این وحوش اصلاح ناپذیر اسلامیست، "اصلاح طلب " و غیره، چارۀ دیگری باقیمانده است؟

تبریک