از خیابون شاه که می پیچیدی تو لاله زارُ راست شیکمت رو که میگرفتی به طرف توپخونه ٬یه کم پایین تر میومدی کافه سهیلا بود .خود آق رضا سهیلا هم همیشه پشت دخلش میشس و ملت رو تموشا می کرد.سر و گردن میزون و سینه کفتری با سیبلهای مشکی براق و موهای بریانتین زده . یه ناهید نامی هم بود٬ خوشگل بود و شاسی بلند٬ چشاش زاغ ٬ تازگیا نشمه آق رضا شده بود. اونهم کنارش می شست. شبهای جمعه سر چراغی میرفت رو سن و میخوند اما صداش مالی نبود جیغی بود. هنوز سوسن کوری نیومده بود . شبهای جمعه ما هم میرفتیم. خدا رحمت کنه امواتتون رو ننه مون میگفت به مرحوم ابوی رفته ام . ننه مون طفلی میگفت شدی عینهو آقات. صبح با حمومی میزنی بیرون شب با مطربها برمیگردی خونه. خسرالدنیا و الاخره...

بعد شبهای جمعه آق قاسم میومد. قاسم خان جبلی. صداش گیرا بود٬ بد حزن داشت. لامصب به آتیشت می کشید . عینهو اینکه یکی داره از ته دلت خبر می ده .میگفتن ملکه ثریا عاشقش بوده و شاه بهش حسودی میکرده. میگفتن دنیا ز تو سیرم [1] رو برا ثریا خونده بود.

من و منصور سیاه و رض ملایری و جعفر حیف نون - بچه درخونقاه بود - شبهای جمعه میرفتیم اونجا . دو سه تا چَتول پنجاه و پنج دو آتیشه با ماست و خیار وده بیس سیخ دل و جیگر و خوش گوشت و روده سفارش میدادیم و پیمونه پشت پیمونه و چَتول پشت چتول خالی میکردیم. لول که میشدم داغ دلم تازه میشد. یاد چشای سیاهش می افتادم و اون طره مو که از لای چادرش بیرون میومد. لاکردار از جلوی چشمام کنار نمی رفت . به یعقوب گارسون کافه پنج تومن می دادم که به علی انتری سر دسته مزقون زنها قاسم خان بده تا اونکه رفته رو بزنن. بعد وقتی قاسم خان میخوند" اونی که رفت دیگه بر نمی گرده .شاید تو قلب کسی خونه کرده [2]" عینهو طفل چار ساله زار می زدم .دس خودم نبودا ٬ اینو که میخوند اشکم دم مشکمم بود. بعد قاسم خان چند تا دیگه میخوند مریم بیا بیا رو میخوند ٬ پاییز آمد و دنیا زتو سیرم رو میخوند و بعد اون رقص طاووس بود و گاهی مهوش هم میومد و می رقصید و میخوند٬ ولی من حوصله اش رو نداشتم میزدم بیرون. بیشتر به عشق قاسم خان می رفتم.....

اون قدیما خیلی خوب بود ُ خیلی ..شما جوونها خیر ندید یعنی چیزی ندید. یعنی راستیتش اصلا جوونی نکردین..........