گويند حاج ذبيح الله بخشي عليه الرحمه ابن همشيره به مكتب داد و مُصِر كه لسان الانگيض فرا گيرد.

در آخر صال تخم دُلدُل با لوچه هاي آويزان به خدمت حاجي آمده و با قهر و اطفار هايي كه مخصوص اين نوكيسه گان است از معلم الانگيضي دست به شكوه برداشت كه: "مادر به خطا نمره ام نداده و رفوضه ام نمود."

مرحوم حاجي به طرفه العين به مكتب رفته و ته و تو را عارض ميشود.

معلم الانگيضي ميگويد: "گفتمش بنويس ““Who Are You””

نوشت: "““How Are You”

گفتمش كه حال آنرا كه نوشته اي بخوان.

خواند: "“Haavaaar Yu”

حاجي عليه الرحمه فرمود: "همين؟"

معلم الانگيضي گفتا: "كه ها حاج آقا، همين"

در آن حال حاجي عليه الرحمه طپانچه به رخسار معلم الانگيضي كشيد: "مردك حرام لقمه، خُب اين سه غلط و نمره اش هفده است نه رفوضه گي" و از بيت برون آمد.

تخم دُلدُل پس از آن رُخداد با نمره هفده شاگرد اول كلاس لسان الانگيضي شد و با كبكبه و دبدبه به بلاد فرنگ از بهر ادامه تحصيلاَت روان.

و اين حكايت بدان آوردم كه: هر كه با حاَجي در افتاد، ور افتاد و اينكه باَ اين جماعت نتوان فاكيد.

باقي بقايتان