این روزها که با وجود درآمد افسانه ای از فروش نفت خام بدلیل بی عرضگی و دستکجی مسلمین حاکم "اقتصاد مال خر" به گِل نشسته و احتمال فاجعه جنگ دیگر ساخته و پرداختۀ آنان هر روز بیشتر و بیشتر میشود؛ آتش بحثی قدیمی بین مخالفین رژیم دو باره گُر گرفته.

صحبت از "آلترناتیو سازی" است که همان چارۀ پیشنهاد متناوب و عرضه جایگزین میباشد که گروهی موافق و دسته ای مخالف هستند.

مخالفین عرضه کردن پیشنهاد متناوب با خیانت به کشور و نام چلبی آغاز و وابستگی به دیگر کشورها و این ادعا که هر که از خارجی کمک بگیرد مدیون است و دیگر حرفهای مشابه را به اینجا میکشانند که باید حق انتخاب آزاد مردم را حفظ کرد، تنها حامی و صدای مبارزان داخل کشور بود و بالاخره ته ماجرا به نخود سیاه باید اطلاع رسانی کرد و فرهنگ دموکراسی و تساهل و تسامح را تدریس و ترویج و الی آخر ختم میشود.

سئوال:

آیا دلیل شکست و عدم استقبال گستردۀ مردم از مخالفین دقیقاً همین پرهیز و قبیح دانستن عرضۀ چاره و پیشنهاد متناوب جایگزین مسلمین حاکم "اصلاح طلب" و غیره به مردم نمیباشد؟

آیا وظیفه مخالف کلیت نظام حاکم چیزی بجز عرضه چاره و پیشنهاد متناوب است؟

آیا دوگل که فرانسه را با کمک خارجی از یوغ نازی ها و حکومت ویشی مارشال پتن فرانسوی رها ساخت؛ خائن بود؟

راستی، خیانت چلبی به کشورش چه بوده؟

تبریک