به دوران_ خوش و شاد_ جوانی
مرا دوشیزه ای ، ‌شد یار_ جانی

نگاه اش ، یک شهاب گرم و گیرا
لب ا ش ، همچون شراب_ ارغوانی

رخ ا ش ، زیبا و بی همتا به دنیا
تبسم ، شیوه ی او جا و د ا نی

تن ا ش ، گلبرگ صبح_ آ شنا یی
دل ا ش ، دریای صا ف_ مهر با نی

سخن هایش ، فصیح و نغز و شیوا
که روحانه و جا نا نه ، معا نی

صد ا یش ، یک نوای عاشقا نه
طنینی ، چون ند ا ی آ سما نی

و کارش ، یک جهان ا فسونگرانه
به عرش_ دلر با یی ، دلستا نی

و او یک چند، درهمسایگی بود
که تا آمد جد ا یی ، نا گها نی

جوانی ، کوچه باغ_ زندگانی ست
دریغا ، ای جوانی ، ای جوانی

دکتر منوچهر سعادت نوری

بر گرفته از مجموعه سروده‌های زنجیرها [1]

About this Blog [2]