در گنجینه ادبیات شعر فارسی ابیات بسیاری وجود دارد که ادبا و شعر دوستان بر سر آنان اختلاف نظر دارند.

یکی از آنها بیت دوم از غزل حافظ با مطلع " دل میرود ز دستم صاحبدلان خدارا"

است و بیت مورد نظر:

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز

باشد که باز بینیم دیدار آشنا را

نظر اکثر بزرگان معاصر به اصالت "کشتی شکستگان" و نه "کشتی نشستگان" میباشد.

ولیکن بعضی هم استدلال کرده اند که آخرین چیزی که مسافرین کشتی "شکسته" لازم دارند همان باد است، هر آنچه موافق باشد،  به این دلیل که باد غرق شدن کشتی شکسته را تسریع میکند.

غرض از این روده درازی؛ حاج آقا آیت الله محمد صادق (محی الدین) حائری شیرازی، [1]  "نماینده مردم استان فارس در مجلس خبرگان رهبری" گفته [2]:

"ما مثل کشتی‌ شکستگانی هستیم که دشمنان با هزاران تحقیق و بررسی، روزنه‌هایی در بدنه کشف می‌کنند و تمام توجه‌شان را به آن نقطه معطوف می‌کنند."

به عبارت دیگر؛ کشتی نظام نکبت مسلمین "اصلاح طلب" و غیرۀ ایرانی کُش و ایران ویران کُن شکسته، ای باد شرطه برخیز!

تبریک