راه نجات، هيچ به جز انقلاب نيست
جز اين، هر آنچه هست به غير از سراب نيست

گفتند انتخاب کن از بين شيخ و شاه
اين هردُوان يکند، نه! اين، انتخاب نيست

چون شد که رفت او و به جايش نشست اين؟
فرزند من مپرس! که ما را جواب نيست

مجرم نبوده ايم، ولی جرم کرده ايم
راهی جز اعتراف، به اين ارتکاب نيست

آن کشت و کشت در پس پشت نقاب و رفت
وين کشت و کشت و ماند و به رويش نقاب نيست

درمان نسل های سوخته و گُر گرفتگان
باران و سيل هست، وليکن سحاب نيست

اين بغض چون سحاب بگو در گلو مَمان
باران شو و ببار، کز آن اجتناب نيست

کار سحاب: پرده کشيدن بر آنچه هست
گو پرده را بدر که زمان حجاب نيست

از آنچه هست و بود، گذرکن که در مسير
غير از عبور، هيچ به جز انسحاب نيست:

وقتی بايستی و زمان بگذرد ز تو
برگشته ای: سکون و زمان، همشتاب نيست!

برگشت و انسحاب؟ نه، ياران! فقط به پيش
چون زين و اسب هست، که گفته رکاب نيست؟

اين سفلگان، سواره و مايان پياده ايم
اينسانمان، گريز و گزير از خراب نيست!

هرچند انقلاب، نه چون مخمل است و نرم
شايد ولی نياز به سرب مذاب نيست!

ای تشنه کام ْ خلق! تو خود، چشمه ای بجوش ـ
در خويشتن ز خويش؛ ـ چه گويی که آب نيست؟

هر کس به تو، ز غير تو گر می دهد نشان
دنبال خويش باش، که آن، جز حباب نيست!

نهم اسفند ۱۳۸۶
در آستانه ی ـ احتمالاً ـ آخرين «انتخابات» ملّايان
محمد علی اصفهانی
www.ghoghnoos.org
[1]
در همين رابطه و بر همين سياق:

* ندارد براندازی نرم سود!
[2]* وقت آن شد انقلاب ديگری برپا کنيم!
[3]