بشنو از من تو این سخنان تنگ               که شد تنگ بر ما این سرای دِرَنگ

بعد ازآن حملهء پُر نهیب عرب                  کُل ایران تهی شد از اهورا و شد پُر ز رَب

همی گشت بر ما سالیانی دراز             بشد از رنج و سختی جهان پُر نیاز

سراسر زمانه پُر از جنگ بود                   ز بیدادی دلها تُهی و پُر از دَرد بود

ز تاریخ کوتاه کُنم این بَیان                     که حرف دیگریست در این میان

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بیامَد از فَلَک انقلابی بروز                      تو گفتی که قلبها از اَمَل شُد پُر فروز

بشد رهبر انقلاب پیری کُهَن                  که هر کس بفرمانش و زِ مهرش سُخَن

همی مژده دادَش به مردم آنزمان          که آزادی و دوستی کُنم بر شما من روان

ولی بین که زمانه بر ما چه خواست       درآمد چو باد آن عَنانَش از دست راست

بپیچید بر سَرِ مردم آن لِگام                   چُمان و چَران شُد چون پَلنگان بکام

بِکُشت از نُخبگان ما در آن زندانِ مَخوف   که از خون و بیداد آفتاب رفت در کُسوف

بعد از آن پیر، دیوان دِگر آمدند                 همه فریبنده و سَر پُر ز خون آمدند

بشُد ظلم پُر, از دست این دیوان نَر         که حتی درختان قلم گشتند در آن بوم و بَر

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

از آن بیداد اعراب گشت سالی هزار       چو ضحاك شد بر این مُلک باری دگر‫ شهریار

بپاخیزید مردم ایران زمین                      بِروبید مَرز و بوم, ازین خَشم و کین

که کَس نَکردَست بر آدمیزاد اینچنین            ظلم و کشتار و بیداد بنام حَق و دین