Ali Sajjadi

جناب سجادی 

بار ها بیگانگان و همدستان داخلیش تلاش کردند این شعله درخشان را خاموش سازند یا پراکنده و از هم گسیخته کنند .  خوب چه شد ؟  اصل شعله که خاموش نشد هیچ ، اخگر های آن هم که به دور دستها پرت شد  و باز هم گرما و اصل خود را نگه داشتند و هم آنجا ها را فروزان کردن . نمونه آشکارش ایرانیانی( پارسیان ) هستند که هزار  و خوردهای سال پیش به هندوستان رفتند که همیشه حامی و پشتوانه سرزمین نیاکانی خود بوده و هم آبادکننده و خدمتگذار هندو ها . بقیه و امروز هم همان است  . موجودی که از خود گوهر و وجود دارد به دست این و آن  نابود شدنی نیست . هرچه پراکنده تر کنندش شعله هایش همه جاگیر تر میشود . در مجموع و در دراز مدت بدخواهان  و حسودان ایران به کام خود نرسیدند و ایرانی و فرهنگش گسترش و روشنائی بیشتری هم  یافت وخواهد یافت .
و به گفته حافظ
غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل
شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد

آقای سجّادی

موضوع بسیار مهم و ظریفی‌ را مطرح کرده‌اید، از نظر من از هم گسیختگیه ساختدار خانوادگی که یکی‌ از مهمترین و قویترین خصوصیاتِ جامعه ایرانی‌ بود،  بزرگترین ضربه ایست که انقلاب اسلامی به جامعه ایران و روحیه ایرانیان وارد کرده. 

یاد پدرتان گرامی‌ 

زیاد مشگل نیست.

به محض اینکه زور گویی و دیکتاتوری مطلق سرنگون شود و مردم بتونن بدون ترس و لرز زندگیشون رو بکنن و هنر سانسور نشه، مردم خیلی‌ راحت می‌تونن نسل اندر نسل در کنار هم زندگی‌ کنند.

نود درصد ایرانیان که به خارج میروند فقط برای نفس کشیدن آزاده.  نود درصد همون‌ها هم با دلی‌ پر از ایران خارج میشن و همیشه دلشون برای همون ایران تنگه.

Everything is sacred