//dinairani.wordpress.com/

اولین بار که به کریم افتخار کردیم روزی بود که به المان رفت تا برای ارمینیا بیلفلد بازی کنه. اونروزها کریم و علی راه رو برای خیلی ها باز کردند و به قولی قفل خونه موندن رو با رفتنشون به اروپا شیکوندن با پیوستن کریم به تیم ملی خط میانی ما یکدفعه شخصیت گرفت. ژنرال خط میانی بدون تردید بهتزرین هافبک اسیا در اواخر دهه نود شد.  کار به جایی رسید که کریم تو سال نودو هفت با بیست گل ملی یکهو شد نفر دوم تاریخ با گل نجاتبخش دقیقه اخرش در کویت گریستیم. هنوز یادمون رفته که چگونه کویتی ها ثانیه های اخر و در عین ناباوری روی زمین دراز کشیده و صورتهای خیس از اشکشون رو تو دستاشون قایم کرده بودند.

از بازی با عربستان بگم؟ یادتون هست که بعد از گل کریم چه جوری به اندازه صد و ده هزار نفر از وزن زمین کم شد؟ قیافه مات محمد الدعایه یادتون هست؟ هنوز یادمون نرفته که چه جوری و با خونسردی تو زمین استرالیا قفل دروازه مارک بوزنیچ رو شیکوند تا راه برای رسیدن به جام جهانی اونم بعد از بیست سال دوری هموار شه.

راکت کریم در لبنان و فتح دروازه کره ای ها خاطرتون هست؟ از کریم خیلی خاطره داریم, ولی مهمترینش برمیگرده به اونروزی که در اوج جاش رو در تیم ملی تقدیم کرد به جوون تر ها

کریم صبر نکرد که ازش درخواست بازنشستگی کنند.

امروز دقیقه نود و سه بازی با برزیل کریم تا مرز فتح دروازه برزیل هم پیش رفت. گو اینکه بدون اون پاس هم کریم دل همه مارو فتح کرده بود کریم باقری امروز اقا به بازی اومد و اقا از بازی در تیم ملی ایران خداحافظی کرد.

اقا کریم خسته نباشی. فوتبال ایران مدیونته

یاشاسین قهرمان

نادر جهانفرد