FREE IRAN FROM COCKROACHES and NAZIS

I got this from a friend from his Facebook. This is a student who was arrested the died in the hand sof the thugs while in jail:

حتما فکر نمی کرد که بمیرد؛ آخر وثیقه هم گذاشته بودند.

حتما تمام آن سه هفته را زیر مشت و لگد و باتوم و کابل فکر می کرد فردا دیگر می گذارند بروم، آخر کاری که نکرده ام. حتما هر شب که کوفته، سرش را روی آن تکه پتوی کثیف می گذاشت، با خودش می گفت فردا شب دیگر خانه هستم. حتما هر بار که صدای پایی از پشت در می شنید، خودش را جمع و جور می کرد که حتما الان می خواهند آزادم کنند. اما نشد.

می گویند که مرده است.

می گویند نوزده سال داشته. می گویند نامش سهراب اعرابی بود. می خواست احمدی نژاد رئیس جمهورش نباشد. رئیس جمهورش کردند. اعتراض کرد. سی ام خرداد بود. بازداشت شد. می گویند مادرش از مادران صلح است. می گویند در به در با همین عکسی که اینجاست جلوی این زندان و آن زندان دنبال سهرابش می گشته؛ کسی خبر نداشت.

می گویند سه هفته بعد خبرش کردند؛ صبح شنبه. می گویند که گفته اند بیاید جنازه سهراب را تحویل بگیرد.

می گویند شکنجه شده. می گویند علت مرگ مشخص نیست. می گویند جواب نمی دهند. می گویند مادرش سکوت کرده؛ همه سکوت کرده اند. می گویند خبرش را کار نکنید.

می گویند مادرش جنازه سهراب را می خواهد. می گویند که گفته اند اگر خبرش کار شود کاری می کنند که در آرزوی دیدن جنازه بماند و بمیرد. می گویند قاضی مرتضوی این را گفته است؛ از او بر می آید. می شناسیمش.

می خواهند خبر مرگش را هم بکشند. حتما از چیزی هراس دارند؛ چیزی شبیه یک بغض بزرگ. شاید هراس دارند خبرش تلنگر آخر این بغض باشد برای ترکیدن...

باشد، می گذاریم مادرش جنازه را ببیند. سکوت می کنیم. می گذاریم روی صورت سهراب نوزده ساله اش که حتما پر از زخم و کبودی است، دست بکشد. هیچ نمی گوییم. می گذاریم جای قبر سهراب را بداند.

باشد، خبرش را کار نمی کنیم. اصلا اگر هم بخواهیم، نمی توانیم کار کنیم. خبر «تایید نشده» است.

آقای مرتضوی! باز هم خاموشمان کردی. بازیمان دادی حتی حالا که نیستیم. یک قاره این طرف تر، هنوز هم می توانی.

باشد، خاموش می مانیم. ولی یادمان می ماند: می گویند که گفته اند اگر به رسانه ها بگویید، جسدش را نمی دهیم. می گویند سعید مرتضوی این را گفته است.

حتما از چیزی هراس دارید.