فرمان دادم تا .... ذرات تنم خاک ایران شود

Dedicated to Khamenei, AN, and all of IRR whether they are leaders, followers, beneficiaries or silent partners. May you all rot in hell.

This poem is from Oufi that was put in an awkward situation to write it for another one of our many dictators. It is descriptive of IRR schizo.

سالها بود تو را می کردم  
 همه شب تا به سحرگاه دعا

یاد داری که به من می دادی
درس آزادگی و مهر و وفا

همه کردند چرا ما نکنیم
وصف روی گل زیبای تو را

تا ته دسته فرو خواهم کرد
خنجر خود به گلوگاه نگاه

تو اگر خم نشوی تو نرود
قد رعنای تو از این درگاه

 مادرت خوان کرم بود و بداد از پس و پیش
 به یتیمان زر و مال و به فقیران بز و میش

 یاد داری که تو را شب به سحر می‌کردم
صد دعا از دل مجروح پریشان احوال

 وه که بر پشت تو افتادن و جنبش چه خوشست
 کاکل مشک فشان با وزش باد شمال

 عوفی خسته اگر بر تو نهد منع مکن
 نام عاشق کشی و شیوه آشوب احوال